Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
itejsamejzarzutce,takstarejizniszczonej,żetrudno
określićjejkolor.Przytymniezdejmujejejnawetwtedy,
gdymamyślicznąpogodę.Ponieważwtychstronach
żyjemybardzotowarzysko,przetoniektórzypragnęli
gowciągnąćnawista2iwysyłalidoniegozaproszenia.
Folgefuchtelnieprzyszedłnigdy,niemniejjednakwysłał
dowszystkichzapraszającychgolistyjednakowo
brzmiące.Wlistachtychupraszaowykreśleniegozlisty
towarzystwaorazprosionieodwiedzaniegonigdypod
żadnympozorem.Równocześniezagroził,żewobec
nieproszonychmusiałbystosowaćsystemwyrzucania
zadrzwi.Iistotnieniedługopóźniejstrzeliłdojednego
młodzieńca,któryniezwracającuwaginaprzestrogę,
wdzierałsiędoogroduprzezpłot.
–Zabiłgo?
–Zdajesię,żeniemiałwcaletegozamiaru.Chciał
gotylkoprzestraszyć.
–Krótkomówiąc,twójFolgefuchteljeststarym
dziwakiem–rzekłKrag–ijeśliistotnietakcałarzeczsię
przedstawia,tocóżwtymwszystkimjestgroźnego?
–Zmieniłbyśswojezdanie,gdybyśtylkousłyszał
krzyk–rzekłpoważnieHøft.
–Krzyk?!
–Takjest.Krzyknajpotworniejszy,jakikiedykolwiek
wżyciusłyszałem.Jesttokrzyk,comrozikrewwżyłach,
krzykjakgdybytysiącapuszczyków,puchaczy,kruków,
orłówczyteżupiorów…Patrz,otoposiadłośćorazjego
domzwieżyczką–tajemniczydom.
Iwchwili,gdyHøftpokazywałKragowiwdali
