Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
II
ŻÓŁTATRUMNA
Niesamowitykrzyktrwałbliskominutę.Początkowo
niskiegardłowedźwiękiprzypominałygłuchypomruk
gniewnegozwierzęciapotężniejącyzkażdąminutą,
ażwreszciewpadłwjakiśstraszny,dzikikrzyk,kryjący
wsobiebólcałegoświata.Krzykupioranadstarym
zamczyskiem.
KroplepotuwystąpiłynaczołoJoachimaHøfta.
Przerażonykoństrzygłuszamiipodrażnionybiegłdużymi
skokamiwobłędnymstrachu.JedynieAsbjørnKrag,
jakkolwieksilniezdenerwowany,umiałzapanowaćnad
sobą.
–Czysłyszałeścośpotworniejszego?–zapytałHøft.
–Kiedygozwyklesłyszysz?
–Dziśporazpierwszysłyszałemgowdzień.Zwykle
jednakdopierowieczorem–odpowiedziałHøft,usiłując
równocześniepowstrzymaćrozhukanegokonia,
–Októrejgodziniewieczorem?
–Zwykleokołogodzinyjedenastej.Ostatniraz
przypominamsobie,byłotoogodzinie10:48.
AsbjørnKragspojrzałnamajaczącynawidnokręgu
dom.Znaczyłsięonciemnąplamąwśród
rozsłonecznionychpól,stałcichy,jakgdybyuśpiony
międzydrzewami.
Czytomożliwe,bywtymdomurodziłasięzbrodnia?
