Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Przyjmijmyzatem,żekrzykwydostajesię
zgabinetuFolgefuchtla.
–Bezwarunkowo,
–Czyspotkałsiępanznimkiedyprzypadkiem,jak
wychodziłzeswegogabinetu?
–Owszem.Onegdajwieczoremspotkałem
gowdrzwiachpokojubezpośredniopokrzyku.Byłbardzo
zdenerwowany,trupiobladyijakbystraszniezmęczony.
Wówczaszapytałemgo,czysłyszałkrzyk.Folgefuchtel
odsunąłmniegwałtownie,ażsięzatoczyłem,irzekł:
–
Cichobądź,tybaraniagłowo!
–Aletowszystkobyłoby
drobnostkąwobectego,cosiędzisiajzdarzyłoico
ostatecznieskłoniłomnie,żezwróciłemsiędopana
doktora.
–Czyznowucośnowego?
–Dziśpodsłuchałemcałkiemprzypadkoworozmowę
międzypaniąFolgefuchtlowąajejsiostrąpaniąLinke.
Muszęzaznaczyć,żedotegoczasupaniFolgefuchtlowa
byłazawszeżywa,wesoła,kręcącasięjakfryga
powszystkichpokojach.Odtygodniajednakzaszławniej
ogromnazmiana.Przestałaśpiewaćzupełnie,niebiega
jużijestogromnieprzygnębiona.Otóżsłyszałem,jakpani
Linkemówiładosiostry:–
Nierozumiemzupełnie,czym
onsobiezasłużyłnatakieokrucieństwo.
–Pani
Folgefuchtelporuszyłabezradnieramionami.–
Nic
natonieporadzę
–rzekła.–
Mójmążjestnieubłagany.
Tygojeszczenieznasz.Onjestwstanienawetgozabić..
niemogę...niemogę...
…
–Więcejniesłyszałem,gdyżwtejchwilirozległsię
straszliwykrzyk.
