Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Mężczyznatakżeskierowałwzrokwstronęsamochodu.
Skrzywiłsięnieznacznie.
–PoukończeniuDrumforddostaniesięnastudia
toczystaformalność,aletopanienkawie.Coinnego
utrzymaćsięnanich.Mamdlapanienkipropozycję.
–Angelapoczułaszorstkąpowierzchniętekturki
wzagłębieniudłoni.–Proszęzadzwonićlubnapisać,
awszystkowyjaśnię.
Dotknąłkapeluszaizniknąłzarogiemsierocińca.
–PanienkaAngelaLair?–Kolejnymęskigłoswymówił
tegodniajejimię.
Lekkooszołomionaodwróciłasięwstronękierowcy,
zaciskającpalcenatekturze.Skinęłagłową.
Samochódruszyłwjejkierunku,abystanąćtużprzy
niej.
–Witam.OdwiozępanienkędoDrumford–powiedział
mężczyzna,adrzwidopojazduotworzyłysiębezjego
pomocyioczomdziewczynyukazałosięluksusowe,
ciemnewnętrze.
Angelaprzełknęłaślinę.Naglestraciłacałąpewność
siebie.„Tegochciałaś,totwojemarzenie.Wystarczy
wsiąśćdosamochodu”–upomniałasięwduchu.
Poprawiłaramiączkoplecakaidźwignęławalizkę.Zdążyła
podejśćzniąnatyłsamochodu,zanimdoszoferadotarło,
codziewczynarobi.Szybkoznalazłsięujejboku,ale
Angelajużwkładałacałyswójdobytekdoprzestronnego
bagażnika.
Mężczyznaodchrząknął,zamknąłklapęipodszedł
dootwartychdrzwisamochodu,rękązapraszającAngelę,
żebywsiadła.
Wzięłaostatnigłębokiwdech,przesyconyzapachem
staregoolejuirozkładającychsięśmieci.Pierwszyraz
jechałagdzieśsama.Dalekoodmiejsca,wktórymsię
wychowała.Taświadomośćuderzyławniązezdwojoną
siłą.
Nigdywięcejtuniewróci.Wtymrokuszkolnym
skończyosiemnaścielatiprzestaniebyćpodopieczną
sierocińca.KiedyopuścimuryDrumford,będziezdana
tylkonasiebie.
