Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Acouciebiewdomu?MaszjakiśkontaktzBartkiem
lubUlką?—MagdazmieniłatematiwbiławKatarzynę
pytającespojrzenie.
—Sporadycznie.Każdeznichmaswojeżycie,ajanie
chcęimsięnarzucać.
—Notak.—Magdaodchrząknęła;wiedziała,żetrafiła
nabolesnytemat,iniezamierzałagodłużejdrążyć.
Zaczęławięcrozpływaćsięnadprzystojnymbrunetem,
któregopoznała,zmieniającpracę,irozmowapotoczyła
siędalej.
Takjakzadawnychlat.
KatarzynaiMagdaspędziływprzytulnejkawiarence
możezedwiegodziny,poczympożegnałysięikażda
ruszyławswojąstronę.Katarzynadokładniepamiętała,
jakabyłaszczęśliwazpowodutegospotkania.
Zuśmiechemnaustachwracaładodomu,wktórym
czekałnaniąColin.
Wtedyjeszczenieprzeczuwałaniczegozłego.Była
wszoku,gdyprzywitałjąwrzaskami.Niedałjejsięnawet
wytłumaczyć,tylkowykrzyczałcośotym,żeniepotosię
żenił,żebysamemusobiegotować,ikujejzaskoczeniu
podszedłizcałejsiłyuderzyłjąwtwarz.Pamiętała,jak
uciekłaprzednimdołazienki,przekręciłaklucz
wdrzwiachipłakałatamprawiepółnocy.
—Niechciałem!Cholerajasna,niechciałem!—Colin
zacząłpłakać,stojącpoddrzwiami,zaktórymiKatarzyna
zalewałasięłzami.—Niewiem,comnienapadło,
naprawdęniewiem!Proszę,wyjdźjużstamtąd,boserce
mipęknie.
Katarzynapociągnęłatylkonosem,wsłuchującsię
wból,któryrozlewałsiępocałymjejciele.Nawetnie
tyleczułagofizycznie,bopoliczekszybkoprzestał
jąpiec,copsychicznie.Bólsiedziałjejwgłowie.Izanic
wświecieniechciałstamtądwyjść.
—Niewierzęci—rzuciławkońcuwstronędrzwi.
—Comamzrobić,docholery?!—Colinwalnąłwnie
