Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
daropowiadania”.„Język(pozapewnyminarowamistylistycznych
wypracowań)wyszukany,alesprawny…”DalejBoy,zawszerzetelny,
zauważa:„Jakobrakwyczuwasięnatomiastpewneubóstwo
życiowegomateriału,którymautoroperuje”.
Noiwytykabezogródek:„ilekroć…bierzezatłodoswych
opowiadańtzw.światwykwintny,zarywa–powiedzmywręcz
–stylempowieścizeszytowychwydawanychdlaszwaczek”.
(Ówczesnych–niedzisiejszych).„Trudnosięnieuśmiechnąć,kiedy
dowiadujemysię,że„pięknaRóża”kochaStanisławaPrandotę,
„genialnegoautorafantastycznychnowel”(którypopełnił
samobójstwo)ichcesiępoświęcićjegoprzyszłejsławie.„Róża–pisze
Boy–topapierowaheroina,wobecktórejbohaterkiWłaścicielakuźnic
(francuskibestsellerOhnetazkońcaXIXwieku)tętniążyciem
iprawdą”.
WsumieopiniaBoyajestjednakpozytywna.„Jesttusporo
naiwności,sporobrakówgustu,aleniemaartystycznegofałszu;
dążeniamłodegopisarzasąszczere,apróbaujęciapewnych
problemówwformiescenicznejgodnauwagi”.
Gorzejbyłoznastępnąpróbąsceniczną.Tytuł:Zaduszki.Grabiński
dokonaładaptacjitrzechswoichopowiadań.ZnowuKraków,teatrim.
Słowackiego,1921.
TymrazemBoyjestbezlitości.Mniejszaoskomplikowanąfabułę.
Alejakzwykle,gdyGrabińskiwchodzidosalonulub„przedziału
pierwszejklasy”,częstujenaiwnościamiibanalnościami„godnymi
zdolnejpensjonarkizniższychklas”.
Słyszymy–relacjonujeBoy–strasznezwierzenie,„Jazmiłości
dociebiezabiłammęża”(Dreszcznasprzechodzi).Wjakisposób?
Lekarzzapisałmukrople–„codwiegodziny,ajazrozmysłunie
dałamichwcale.Zabiłam…”(Boy:„Naustachobecnychwteatrze
kilkulekarzyzaigrałpobłażliwyuśmiech…”).
Natym,oilewiem,teatralneambicjeGrabińskiegosięskończyły.
