Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.Autoetnografia–nowanarracja
naukowa
Autoetnografiaumożliwiakonstruowaniepracbadawczych
zgodniezwłasnymirefleksjami,którepowinnybyćwyczerpujące,
gruntowneiświadome.Mogąsięonepojawiaćnaskutek
możliwościujawnianiawłasnychmyśli–widocznychdlaodbiorcy
dziękipisaniuwpierwszejosobie.Jakobadaczwpisujęsięwpięć
kluczowychcechautoetnograficznychbadań.Popierwsze,badacz
powiniennależećdoanalizowanegoprzezsiebieśrodowiska.Jako
wolontariusz–arteterapeutapracowałamwśrodowiskumedycznym
wśróddzieciiznimiorazrozmawiałamzrodzicami–byłamczęścią
ichszpitalnejrzeczywistości.Podrugie,podczascałegoprocesu
badawczegoizbieraniaprzezemniedanychpodejmowałamrefleksję
natematmoichobserwacjiiwszystkiego,cosięwtokubadań
dzieje.Potrzecie,ujawniłamsięwopisowychnarracjach,nie
ukrywającswojegoJa.Poczwarte,byłamwciągłymdialogu
zmoimiinformatorami,należącymidobadanegośrodowiska,
zarównozdziećmi,jakiichopiekunami,personelemmedycznym.
Popiąte,ważnedlamniebyłopołączeniepraktykiobserwatora
zwiedząteoretycznąbadaczaiciągłaanalizazdobywanychdanych.
Mojedoświadczeniezestawiamzszerszympolemrozstrzygnięć,
mającnadziejęnawłączeniepojawiającychsięwtokubadańswoich
wnioskówdoobiegunaukowejwiedzy(Kacperczyk,2014,s.45).
Książkajestwięcdokumentemopisującympracębadawczą
wformieosobistejautonarracji.Wtymprocesiezapisywaniadanych
istotnesąmojaperspektywaimójodbiórrzeczywistości.Korzystam
zarównozeźródełzastanych,jakiztych,któregenerujęsama
wpostacizapisówsłownych,notatekorazdokumentacji
fotograficznejwytworówdziecięcejekspresjiartystycznej.Mójzapis
zperspektywyuczestnikacodziennościszpitalnejmadostarczyćjak
najdokładniejszychinformacjinatemattego,jaksięczujedziecko
wkontekściedoświadczaniachorobynowotworowej,długotrwałej
hospitalizacjiiskutkówleczenia.Mojanarracjamanacelu
wzmocnieniegłosudzieci.Interesujemnie,jakichjednostkowe
