Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–elektronmożeporuszaćsiętylkopowybranychorbitach,nazywanychstacjo-
narnymi,którespełniająwarunek:
2π·m·
υ
·r
n=h·n
lubwpostaci:
m·
υ
·r
n=
2π
h
-
·n
---
---
przyn=1,2,3,4...
gdzie:r
n–promieńdowolnejn-tejorbity,n–numerkolejnejdowolnejorbity
(2.12)
(2.13)
–elektron,krążącpoorbiciestacjonarnej,niewypromieniowujefalielektro-
magnetycznej(założenieniedoprzyjęciazpunktuwidzeniafizykiklasycz-
nej)
–elektronkosztemenergiizewnętrznejmożezostaćprzeniesionyzorbitybliż-
szejjądru(n=k)nadalszą(n=n).Wracajączorbitynnaorbitękzostaje
wypromieniowanykwantoenergii
h
ν
=E
n–E
k
gdzie:E
niE
k–energieelektronunaorbicieodpowiednionik.
Wzory(2.11)i(2.12)pozwalająobliczyćpromienieorbitstacjonarnych:
r
n=r
1·n2
przyczym
r
1=
πme
ε
0h
2
--
2
-
=0,53·10–10m=0,053nm
---
---
---
---
Możnatakżeobliczyćenergięelektronunan-tejorbicie:
E
n=–A
n
1
2
-
,
gdzie
A=
8h
me
2
ε
4
2
0
-
---
---
---
---
---
---
(2.14)
(2.15)
(2.16)
Wzory(2.14)i(2.16)pozwalająobliczyćczęstośćdrgańvodpowiadającąfoto-
nowiwypromieniowanemuprzyprzejściuelektronuzorbitynnak:
v=
A
h
--
-
⎛
⎜
⎝
k
1
2
-
–
n
1
2
-
⎞
⎟
⎠
---
---
---
---
---
(2.17)
alboczęściejwspektroskopiiużywanąliczbęfalowąv
–
wypromieniowanejlinii
widmowej:
32
