Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
RozdziałI
WskaźnikMargalefauwzględniatylkocałkowitąliczbęosobnikówiilośćga-
tunków.Liczebnośćosobnikówposzczególnychgatunków(tzw.równocenność
gatunkową)iwynikającazniejstrukturadominacji–niemawpływunawyliczoną
wartość.Imwiększabioróżnorodnośćtymwyższawartośćwskaźnika.Pełniejszą
ocenębioróżnorodnościuzyskaćmożnaprzyużyciuwskaźnikaSimpsona,który
uwzględniarównocennośćgatunkową.Jegowartośćokreślaprawdopodobieństwo,że
dwaprzypadkowospotkaneosobnikinależądoróżnychgatunków[Weiner2003].
ImwyższajestbioróżnorodnośćśrodowiskatymwyższajestwartośćwskaźnikaD.
WskaźnikShannon-Weaverarównieżłączydanewynikającezrozkładuliczeb-
nościzbogactwemgatunkowym.Maksymalnawartośćwskaźnikajestrównaloga-
rytmowiliczbygatunków(dlaobliczeńmożnazastosowaćlnlublog2);przykłady
podanowtabeli1.2.
Tabela1.2.ZależnośćmaksimumwskaźnikaShannon-Weavera
H’odbogactwagatunkówS[Kawecka,1994]
Liczbataksonów–S
100
10
1
H’maksymalne=log
3,32
6,64
0
2S
Jesttojedenzlepszychwskaźnikówsłużącychdoporównaniabioróżnorodności
środowisk(rys.1.13).
Rys.1.13.PorównaniezmianwskaźnikaróżnorodnościShannona-Weaveradlabentosuodmiejsca
dopływuściekówkomunalnychwzdłużstrumienia[wedługOdum,1982;zmodyfikowany]
InnymzasługującymnauwagęjestwskaźnikPIE(probabilityofinterspecificencoun-
ters)zaproponowanyprzezHurlberta.Opisujeonprawdopodobieństwo,żedwalosowo
spotkaneosobnikinależądotegosamegogatunku[Lampertiwsp.,2001].
