Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
XX
WSTĘPDOWYDANIAPIERWSZEGO
Układrozdziałówksiążkijestpodobnydoorganizacjitreściwinnych
podręcznikachzzakresubiologii-każdyzrozdziałówprezentuje
koncepcjeizasadypotrzebnedoopanowaniawiedzyzrozdziałuko-
lejnego.Dziesięćpoczątkowychrozdziałówpodzielononatrzyogól-
negrupy.Wrozdziałach1i2omawianepodstawowepojęciazza-
kresubiogerontologii,któreodnosząsięzarównodojejzastosowań
eksperymentalnych,jakiklinicznych.Rozdziały3-6dotycząodkryć
wdziedziniebiogerontologiiewolucyjnej,komórkowejigenetycz-
nej,którymzawdzięczamyobecnystanwiedzynatematprzyczyn
imechanizmówstarzeniasię.Zkoleiwrozdziałach7-10mowajest
ozwiązkachmiędzyopisanąwcześniejpodstawowąwiedząazjawi-
skamistarzeniasięczłowiekaijegodługowieczności.Uwzględniony
zostałtutakżezwiązekmiędzystarzeniemsięachorobami,aponadto
mowajestwnichotym,coobecniemożnazrobić,abyspowolnić
tempostarzeniasięczłowieka.
Rozdział1,zatytułowanyPodstawowepojęciabiologiistarzeniasię,
stanowipodstawęwszystkichnastępującychponimrozdziałów
książki.Zostaławnimzaprezentowanaiwytłumaczonaterminologia,
którąposługująsiębiogerontolodzy,przedstawionownimrozwój
tejsubdyscypliny,aponadtoopisanoorganizmymodelowe,którena-
ukowcywykorzystujądobadaniaprocesustarzeniasięidługowiecz-
ności.Wrozdziale2,pt.Ocenastarzeniabiologicznego,przyglądamy
siębliżejpodstawowymmetodomużywanymprzezbiogerontologów
dooszacowaniatempastarzeniasięosobnikaipopulacji.Omówiono
wnimiuzupełnionogootabeleregułypomiaruumieralnościoraz
pojęcianiezbędnedozrozumieniaewolucjidługowieczności.Wtym
punkciestudentzostajezaznajomionyzdemografidowiadujesię,
jakdziękioferowanymprzezniąnarzędziomprognozowaćtrajekto-
riestarzeniasięidługowieczności,atakżejakuzyskanewtensposób
prognozymożnazastosowaćdolepszegozrozumieniamechanizmów
iprzyczynstarzeniasię.
Rozdział3,Ewolucyjneteoriedługowiecznościistarzeniasię,stanowi
jądrocałegopodręcznika.Biogerontolodzyzdolnidoformułowania
precyzyjnychhipoteznatematmechanizmówstarzeniasięiichtesto-
waniatylkowówczas,gdywiedzą,dlaczegosięstarzejemy,toznaczy
jeślirozumiejązjawiskastarzeniasięiewolucji.Wrozdziale3śledzi-
myrozwójteoriiewolucyjnychnatematdługowiecznościistarzenia
się,począwszyoddawnychpropozycjiobserwacyjnych,askończyw-
szynaeksperymentachmatematycznychilaboratoryjnychprowa-
dzonychprzezwspółczesnegoewolucjonistę.
Rozdziały4i5prezentująpodstawoweodkryciazzakresubiologii
komórkiigenetyki,dziękiktórympoznaliśmymechanizmystarze-
niasię.Wrozdziale4,zatytułowanymStarzeniekomórkowe,mowa
jestopodstawowychsiłachrządzącychwszechświatem,któremają
wpływnacałośćmaterii,atakżedostarczająwyjaśnieniamechani-
zmówstarzeniasię.Tłumaczymytu,wjakisposóbprawatermody-
namikiokreślająfundamentalnązasadęstarzeniakomórkowego,
głoszącą,żeodzwierciedlaonoakumulacjęuszkodzonychbiałek.
Przedstawiającmechanizmybiochemiczneifizjologiczneodpowia-
dającezaakumulacjęuszkodzonychbiałekiokreślonądługośćżycia
komórki,odwołujemysiędodwóchzjawisk:stresuoksydacyjnego
iskracaniatelomerów.
Rozdział5,Genetykadługowieczności,stanowirozwinięcietreściza-
prezentowanychwrozdziale3,wktórymstwierdzono,żedługośćży-
ciagatunkujestpowiązanazselekcjągenówsprzyjającychsukcesowi
reprodukcyjnemu.Omawiamytuwynikiwyrafinowanegobadania
laboratoryjnegonadrożdżachirobakach,dziękiktóremuzidentyfi-
kowanokonkretnegenyodpowiadającezadługośćżycia.Ponieważ
ustalonojuż,żegenytewywierająpodobnywpływtakżenadługość