Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1
Ona
Zadzwoniławczesnymrankiem.Dzwonekwyrwałmniezgłębo-
kiegosnu.Właściwieniechciałamodbierać,aletelefondzwonił
nieustannieitaknatarczywie,jakbychciałprzeborowaćmigłowę.
Nacisnęłamnazielonyguzik.
–Wiesz–powiedziałapowoli,jakbysięzastanawiała–myśla-
łamdużootobieichcę,żebyśprzyjechała...jaknajszybciej–dodała
pewnie.–Chcęcicośpokazać.–Umilkłanachwilęipokrótkim
namyślezaczęła.–Zaprowadzęcięwmiejsce,doktóregopóźniej
będziesztęsknić.Zakochaszsięwnim–naprawdę.Zrobinatobie
wielkiewrażenie,nacałeżycie…
Wsłuchawcezapanowałacisza.Pochwilikontynuowała,aja
wdalszymciągumilczałam.
–Wiemotym,boznamtwojąduszę,twojąwrażliwość…–prze-
rwała,abysięzastanowić,ipochwilidodałajużpewniej:–Znam
twojądelikatność...łatwośćwzruszaniasię,przeżywaniascen…–
wyliczała.–Wiem,żesztukajestizawszebędzieuciebienapierw-
szymmiejscu.Załóżczarną,długąsuknię.–Iponamyśledodała
jeszcze:–Pamiętasz?–Ucichłanachwilę.–Lubiłaśdziadkowebaj-
ki,któredlaciebiewymyślałiopowiadał.Pamiętaszbaśnie,któreci
czytałnadobranoc,każdegowieczoru,kiedybyłaśmałądziewczyn-
ką?Nojasne,żepamiętasz–stwierdziłasama–alezawszemusiały
miećnutębajkową,wiodącąodzładodobra,odzłamanego,zranio-
negoserca,dosercawcałościiwszczęściu.Odbiednejdziewczyny
dospotkaniazksięciem…Czyżnie?–Zamyśliłasięnachwilę,aja
czekałam,nieprzerywającciszy.Wkońcudodałapewnymgłosem:
5
