Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doprzedszkola,aobokniejmniejsza,czerwona.
Wyglądałananową.
–Babciu,agdzietybyłaś?–zapytałam,wracając
natychmiastdosalonu.–Maszwyjętewalizki.
–Och…–zmieszałasię.–Niezdążyłamrozpakować,
zaraztozrobię.
–Niewiedziałam,żegdzieśwyjeżdżałaś.Nicminie
wspo​minałaś,jakostatniorozmawiałyśmy.
Uśmiechnęłasiędziwnieiruszyładopokoju.
Podreptałamzaniąiprzyglądałamsię,jakzaczyna
wyjmowaćrzeczyzmniejszejwalizki.Dziwne,bobyły
perfekcyjnieułożone.Jakczłowiekskądśwraca,toupycha
wszystkobylejak,ajużnapewnonieprasujeprzed
powrotembluzek.
–Cośmituśmierdzi–powiedziałamgłośno.
–Niemożliwe,pościeluprana,myłamdziśpodłogi…
–Toniepodłogi,babciu.
–Coteżinsynuujesz?–prychnęła.–Dopierocosię
kąpałam.
Babcianigdyniemyłasięwdzień.Zawszewybierała
wieczór,tużprzedpójściemspać…
–Cotusiędzieje?–zapytałamwprost.–Towygląda
tak,jakbyśsięwłaśniespakowałanapodróż,aniezniej
wróciła.
–Jednodrugiegoniewyklucza.
Gdyzrobiłamwielkieoczy,wkońcuuraczyłamnie
wyjaśnieniami.
–MiałamjechaćzReniądosanatorium.Askoro
przyjechałaś,tojednakzostanęwdomu.
Niemalopadłamiszczęka.Babciazasadniczonielubiła
podróży,dlategonigdynieodwiedziłanaswAnglii,ale
sanatorium?Zawszepowtarzała,żetoniedlaniej,
żejeżdżątamsamiwdowcyliczącynaprzygodnyseks,a
onawolałabytyłekwpokrzywywsadzić,niżpozwolić,aby
obmacałgopodstarzałyamantuznającykąpieljedynie
razwtygodniu,zatowypsikanyodstópdogłówtanim