Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Nic,nic—rzekłpaźpocichu—jesttodrugitomdzieła,za-
wierającykonkluzjąjegoikwintesencję.Nieszczęściem—mówiłpaź
wesoło—starającsięodziełokompletnedlapanaradcy,którylubisz
literaturę…
Pauliobieręceskrzyżowałnapiersiachigłowęskłonił.
—Któżbytakiejliteraturynielubił!—westchnął.
—Starającsięodziełokompletne—kończyłchłopak—niemo-
głemdostaćobutomówjednegowydania.Tentomdrugi—rzekł,
podnoszączwolnaflaszkęomszoną—jeststarszejpierwotnejedycji:
editioprinceps39.
—Ach!—podsuwająckielich,zawołałPauli—tegogotykusza-
cownegonalejmijednąstronnicę:nadużywaćszanownejstarożyt-
nościnietrzeba.
—Alecoponim,gdyzwietrzejeiduchwiekówzniegouleci!
—Prawda!stokroćprawda.Aledepesze!depesze!—zawołał
Pauli,ruszającramionami.
—Depeszedziśnieprzyjdą,drogipopsute.
—A!gdybysiętammostypołamały!—westchnąłPauli.
Nalanokieliszek,Paulipił.
—Towinotylkosamkrólpije,gdysięczujeniezdrów—szepnął
Brühl.
—Panaceumuniversale!40Żadneustakobietysłodszebyćniemogą.
—O!o!—przerwałmłodzieniec.
—Dlawaści—mówiłradca—tocoinnego,dlamnieonestraciły
jużsłodyczwszelką;alewino!winotonektar,którydozgonuniemoże
postradaćurokuswego.Gdybynietedepesze!
—Acóż?depesze!Czyżjeszcze…
—Prawda!katjebierz!
Radcadopijał,aletakjakośszybkoposobienastępującelibacje
widoczniegorozmarzaćpoczynały.Ociężał,wfotelusiadł,uśmiechał
się,oczymrużył.
39Editioprinceps(łac.)-pierwodruk;tuwznaczeniu:najstarszeinajlepsze
wino(przen.,żart.).
40Panaceumuniwersale(łac.)-uniwersalnyśrodekłagodzący.
29
