Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kominku,będzienapaństwaczekałajeszczeprzedoficjalnym
otwarciemośrodka.Jużdzisiajnaniązapraszam.
–Kiedyzamierzapanzakończyćbudowę?–zapytałaAgata.
–Myślę,żepodkoniecroku,którywkrótceprzy-witamy.
Byłczarujący.Miałujmującespojrzenie.Kiedypatrzył,miałosię
wrażenie,żeczytawduszy,żeznamyśli.Zniewalającymuśmiechem
topiłskrywanyopórJusty-ny,którazkażdąchwiląwyzbywałasię
uprzedzenia.Wy-padałnieźle.Niebyłnatrętnyimówiłtyle,ile
należało.Wykorzystałteżmoment,bypodejśćbliżejJustyny
izaproponowaćmałytoastwedwoje.
–Niechmibędziewolnowyrazićwtensposóbmojeuznaniedla
tejkoncepcji–powiedziałzniżonymgłosem,wskazującsubtelnym
skinieniemgłowynamakietę.–Bardzosięcieszę,żeprzygotowała
towłaśniepani.–Wtymmomencieichkieliszkizadźwięczały
delikatnymtonem.
–Czytoznaczy,żezależałopanunatym,abymzrobiłatowłaśnie
ja?–zapytałapoprzełknięciuwytrawnegotrunku.
–Mamnadzieję,żetoniczłego?Tak,zależałominatym.Znam
panipraceiniezwyklesobiecenięichkunszt.Jestpaniprawdziwą
artystkąwswoimzawodzie.
PotychsłowachsytuacjastałasiędlaJustynyniecokrępująca.
Podziękowałazazawodoweuznanieiumiejętniezmieniłatemat,
wciągającdorozmowyLeszka.Natomiastsamapostanowiłapójść
dotoalety,abypoprawićmakijaż.Tostaryjakświatsposób
nawyplątaniesięzniezręcznejsytuacji.Zokazjiskorzystałarównież
Agata,mającnadziejęnawymianępierwszychwrażeń.
–Noicotyotymwszystkimsądzisz?–zapytała,rozglądającsię,
czywpobliżuniemawścibskichuszu.
–Aleocopytasz?–Justynaudawała,żeniewie,ocojejchodzi.
Pochylonawkierunkuogromnegolustrapoprawiałakonturówkąusta.
–Wiadomoprzecież,otegoŁukasza.
–No,co?Facetjakfacet.–Bawiłasięnajwyraźniejzprzyjaciółką
wkotkaimyszkę,alewgłowiemiałaistnymętlik.Samanie
wiedziała,comaonimsądzić.
–Jakiezrobiłnatobiewrażenie?Bojeślichodziomnie,tobardzo
dobre.Mówiłcoświęcejosobie?Widziałam,żeprzezchwilę
