Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
młodychchorych,atakżepacjentówtrudnychoraz
zasadypostępowaniaznimi,atakżespecyfikaleczenia
chorychwszpitalu.Winnychmówisięokorzyściach
wleczeniu,gdyosobiechorej,cierpiącejtowarzyszyktoś
mubliski.Poruszonoteżzagadnienieempatiioraztak
trudnetematyjakchorobyprzewlekłe,terminalne,
awreszcienarodzinyiśmierć.
Żałuję,żeksiążkatanieukazałasięchociażpółwieku
wcześniej,gdyrozpoczynałemswąpraktykęlekarską.
ZgadzającsięwpełnizsądamiiocenamiAutora,
miałbymwniejwielkieoparciewmojejpracy.
Zabierającgłos,wielokrotniepodkreślałem,jakmało
wiemyopsychoterapii.Częstoteżpisałemwwielu
felietonach,żewczasiestudiówuczymyprzyszłych
lekarzypsychiatrii,azbytmałopoświęcamyuwagi
psychologiiitemu,jakwłaściwiepostępowaćwrelacji
zchorymi.Przedlatywczasiewstępnychegzaminów
namedycynęzadawanopytania,jaksięrozmnaża
rozwielitkaiktórygenjestuszkodzonywzespoleDowna,
aniezawszezwracanouwagęnapredyspozycje
dozawoduinato,czydanaosobamożebyćlekarzem,
czymadotegopowołanie.Bobycielekarzemtonie
tylkozawód,aleteżstałeuzupełnianiewiedzy,
postępowaniezgodnezetyką,wrażliwośćnacudze
cierpienieorazstałesłużeniechoremuczłowiekowi.
Częstowmychkontaktachzestudentami
inaszpitalnychporannychodprawachzasystentami
podkreślałem,żelekarzemjestsięzawsze–przez
dwadzieściaczterygodzinynadobę,siedemdni
wtygodniu,dwanaściemiesięcywroku–odzłożenia
przysięgiHipokratesaażpokresżycia.Niewolnoteż
nigdyzapominać,żenawetwbeznadziejnych,
terminalnychstanachjestlek,którychoremupodajesię
przezucho.TenlektoNADZIEJA.
Wksiążce
Byćlekarzem,byćpacjentem
podkreślasię,
jakwielkąrolęodgrywawiedza,aletakżeserce
istosuneklekarzadochoregoczłowieka.Hinduska
maksymamówi,żejeżeliniemożeszzostaćkrólem,
zostańlekarzem,przywracajączdrowieidarowując
