Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Trzebabyłowkońcuspojrzećprawdziewoczy:Sebastianbył
poprostuimpotentem.
Rozbolałjąząb.Niewiedziała,czytozpowodustresu,czymoże
ottak,poprostu.Położyłachłodnądłońnapoliczkuijęknęła.
Przypomniałasobie,żenawieczórjestumówionazkoleżankami
wkawiarniAlterEgo.Jużwcześniejniemiałanastrojudozabawy,ząb
przesądziłsprawę.NapisałaSMS-adoswejnajlepszejprzyjaciółki
Elwiry,żenieprzyjdzie.Pochwiliotrzymałaodniejodpowiedź
zradą,abyzajrzaładonowootwartegogabinetustomatologicznego
przyulicyBocheńskiej,apowizycieprzyjechałanaspotkanie.
–Chciałbymcięprzeprosić–powiedziałmąż,wyciągającwjejstronę
pudełkoowiniętewozdobnypapieriprzewiązanewstążeczką.
–Proszę,todlaciebie.
–Och…Seba,kupiłeśmiprezent?
–Czujęsięwinny–przyznał.–Tobyłobardzogłupie,niechciałem
cięurazić.
Wewnątrzpudełkaznajdowałysięskórzanebotkiwwiśniowym
kolorze,właśnietakie,ojakichmarzyłaoddłuższegoczasu,leczprzed
zakupempowstrzymywałającena,atakżefakt,żeposiadałajuż
kilkadziesiątparinnychbutów.
–Wow!Jakieśliczne!–Zawisłanaszyimęża.–Niemusiałeś
miichkupować–stwierdziła,przypominającsobiestankonta.
–Przeprosinyitakzostałybyprzyjęte.
Sebastianpogłaskałjąpoplecach.
–Cieszęsię,żecisiępodobają.Wraziegdybycościniepasowało
albogdybybyłyniewygodne,możnawymienićnainne.No,przymierz
–zachęcił.
Nowekozaczkileżałyjakulał.
–Cudowne!Fantastyczne!–Cieszyłasięjakdziecko.
Uwielbiałabuty–stanowiłyjejprawdziwąsłabość.Miałateżmocno
zakorzenionepoczucie,żedostatekbutówjestsynonimemstabilizacji
materialnej.
Jejrodziceniebylizamożni,uściślając,ledwowiązalikoniec
