Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żepodziąślebędziebiegałostadomrówek.Późniejniebędziepani
czułanic,więczrobimyzastrzykznieczulającyizabieramysię
dodzieła.Nodobra,główkadotyłuiotwieramyszerokobuźkę.Otak,
bardzodobrze.
Zadrżała,czującnadziąślezimnydotykżeluznieczulającego.
Lekarzuśmiechnąłsięwyrozumialeirozsmarowałspecyfik.Przez
następnągodzinęsiedziałaspokojnienafotelu,słuchajączachwytów
doktoranadpuszcząpogrążonąwjesiennychmgłach.Dowiedziałasię,
żewcześniejprowadziłpraktykęgdzieśwcentralnejPolsce,leczkilka
miesięcytemuzamieszkałwNiepołomicach.Przezcałyczas,gdy
Patrycjasiedziałazszerokootwartymiustami,jemurównieżustasię
niezamykały,wciążcośmówił,jakniedoniej,todoasystentki.
–No,gotowe–stwierdziłwkońcukujejzdumieniu,gdyż
faktycznienicniebolało,aczaszabieguminąłzaskakującoszybko.
Lekarzzdjąłjednorazowerękawiczkiiwstałzobrotowegotaboretu,
októryopierałsięjednympośladkiem.Podszedłdoszafkiipogmerał
wpudełku.
–Proszę,zgodniezobietnicąZąbkowaWróżkadlagrzecznej
pacjentki.Nojak,boli?
–Nie,alemamzdrętwiałypoliczek–wymamrotała.–Będęteraz
mówićpółgębkiem.
–Dodwóchgodzinpowinnoprzejść.
–Fatalnie.Mambabskiwieczórzkoleżankami–oznajmiła.
–Naszczęścietonierandka.Wprzeciwnymraziemógłbym
odczuwaćwyrzutysumienia,żepopsułempanizabawę.
Uregulowałarachunek.
–DziękujęzaZąbkowąWróżkę.
Powyjściuzgabinetuzerknęłanazegarek.Uznała,żeniejestjeszcze
zbytpóźno,abydołączyćdodziewczyn.Zapewnebyłyjuż
rozochoconeiwdobrychnastrojach,aonarozpaczliwiepotrzebowała
odrobinyradości.
Mgłastężałajeszczebardziej,widzialnośćspadłaniemalżedozera,
aoparystałysięwręczduszące.Kobietaspoglądaławmlecznobiałą
