Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
szczęśliweżycie.
–Amen–powiedziałopatzuczuciemnieokreślonego
niepokoju.–Amen.Amen.Zakładam,żemaszdlamnie
listodpierwszegoszambelana?
–Nie,wielebnyojcze.Mamlistyuwierzytelniające
odjeszczewyżejpostawionejosoby.Pierwszyszambelan
zostałwKonstantynopolu.Japrzybywamzcesarskiej
kwaterywAntiochii–toznaczy,byławAntiochii,kiedy
wyjeżdżałem.TerazcesarzjestjużwPersji,naczele
najlepszejarmiicesarstwa,jakąkiedykolwiekwidzia​łem.
–Wojny,zawszewojny–mruknąłopatTomasz.
–Inniwładcy–ciągnąłeunuch–mogązapomnieć
owięzachrodzinnych,kiedywgręwchodząpilniejsze
sprawypaństwa.Aleniecesarz.Dlategotutajjestem,
wielebnyojcze.
Staryopatwyprostowałsięnakrześle.
–Więzyrodzinne?–zapytałwyczekująco.–Comasz
namyśli?Jakizwiązekmożemiećtwojawizytawmoim
biednymklasztorzezcesarskąrodziną?
Eunuchgrzeczniesięuśmiechnął.
–Istniejenajbardziejbezpośrednizwiązek,wielebny
ojcze.Członekcesarskiejrodziny,książęJulian,mieszka
podtymdachem.
Nastąpiładługacisza.
Opatnawetniemrugał.Wyglądałjakfigurkazwosku.
Eunuchteżsiedziałwmilczeniu.Nawetnajbystrzejszy
obserwatorniedostrzegłbyśladuwielkichemocji,które
gowypełniały.Zdawałosię,żeupłynęłygodziny,nim
opatznówprzemówił.
–Cesarzmusitobiebardzoufać...przepraszam,alenie
dosłyszałemtwojegoimienia?
–Borecjusz.
–Niewieluludziwie–albosądzi,żewie–żeistnieje
ktośtakijakksiążęJulian.
–Tak,wielebnyojcze,pozamuramitegoklasztoru
zliczyłbyśichnapalcachjednejręki.