Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałpierwszy
Przyłożyłanosdokarkumałegośpiącegoczłowieka
iwzięłagłębokiwdech.Najpiękniejszyzapachświata.Nie
mogłyznimkonkurowaćaninajdroższeperfumy,ani
nawettaklubianeprzezniąziołowenuty,którechętniej
znajdowaławkosmetykachibetonowychdonicachniż
ogródkachprzychatkachpodlasem.Nicniepachniałojak
śpiącyFranek.
–Znowugoobwąchujesz?–Franciszekseniorpocałował
Rosiewczubekpoczochranejgłowy.Wzruszyła
ramionami.
–Niemogęsiępowstrzymać.Zobacz,jakijestidealny.
–Kiedyśpi–powiedzielichórem.
–Jeszczewczorajchciałaśgowyrzucićprzezokno.
SpiorunowałaAreczkawzrokiem.Jejnajlepszyprzyjaciel
jakzwyklenieprzebierałwsłowach.
–Nigdynie…
–Możeniepowiedziałaśtegogłośno–spojrzał
naFranciszka–alemusiszprzyznać,żegodzinnahisteria
dwulatka,podhasłem
tennarysowanypiesekjestzbyt
niebieski,atendrugizamało
,wyprowadziłacię
zrównowagi.
Przepędziłaichdokuchni.Bałasię,żeichszeptyobudzą
Franialub,cogorsze,drzemiącegownimdemona.
–Czułamsięnajgorsząmatkąświata–skwitowała.
–Iżałowałaś,żewogóleniązostałaś.–Arkadiuszmiał
talentdodolewaniaoliwydoognia.–Marzę,żebycię
terazsfotografować.Taminabyłabyhitemnakolejnym
wernisażu.
–Niepowinieneśbyćnaschadzcezjakimś
umięśnionymblondApollinem?Tochybatwójtyp?
–Musiszbyćnaprawdęzmęczona,złośliwościcinie
wychodzą.Jestemstaływuczuciach,mojesercenależy
