Chemia analityczna, t. 2

Jerzy Minczewski, Zygmunt Marczenko

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-14157-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2008

Liczba stron:

413

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Minczewski, Jerzy; Marczenko, Zygmunt. Chemia analityczna, t. 2. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, 413 s. ISBN 978-83-01-14157-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Minczewski, J.

A1 Marczenko, Z.

T1 Chemia analityczna, t. 2

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2008

SN 978-83-01-14157-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 1095, author = "Minczewski, Jerzy and Marczenko, Zygmunt", editor = "", title = "Chemia analityczna, t. 2", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2008", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-14157-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Minczewski, Jerzy

AU - Marczenko, Zygmunt

ED -

TI - Chemia analityczna, t. 2

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2008

SN - 978-83-01-14157-8

ER -

Netografia (standard APA):

Minczewski, Jerzy; Marczenko, Zygmunt. Chemia analityczna, t. 2 [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008 [dostęp: 17 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/chemia-analityczna-t-2-jerzy-minczewski-zygmunt-1095.

chemia analityczna, analityka, reakcje, metody termiczne

Najpopularniejszy od lat podręcznik chemii analitycznej!
Chemia analityczna, jeden z najstarszych działów chemii, potrzebna jest wszędzie tam, gdzie konieczne jest określenie lub sprawdzenie składu chemicznego różnych surowców i produk...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-14157-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2008

Liczba stron:

413

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

1. Zagadnienia ogólne12
1.1.Metody analizy ilościowej12
1.1.1. Skala metod12
1.1.2. Analiza śladowa13
1.1.3. Podział metod analizy ilościowej14
1.1.4. Chemia analityczna branżowa16
1.1.5 .Metody znormalizowane16
1.1.6.Ogólny schemat przebiegu analizy ilościowej17
1.1.7. Kryteria wyboru metody18
1.2.1. Ogólne zasady pobierania próbek19
1.2. Pobieranie próbek19
1.2.2. Pobieranie próbek gazów20
1.2.3. Pobieranie próbek cieczy20
1.2.4. Pobieranie próbek ciał stałych22
1.2.5. Rozdrabnianie i zmniejszanie próbek23
1.3. Woda w próbkach24
1.4.1. Rozpuszczanie próbek25
1.4. Rozkład próbek25
1.4.2. Stapianie próbek i osadów z topnikami31
1.4.3. Mineralizacja próbek organicznych38
1.4.4. Inne metody rozkładu40
1.5.1. Dokładność, precyzja, czułość41
1.5 .Ocena wyników analizy41
1.5.2. Błędy w analizie ilościowej45
1.5.3. Statystyczne kryteria oceny wyników47
1.5.4. Przedstawianie wyników analizy51
1.6.1. Czasopisma53
1.6. Literatura chemii analitycznej53
1.6.2. Literatura książkowa55
2. Metody rozdzielania i zagęszczania60
2.1.1. Wprowadzenie60
2.1. Metody strąceniowe60
2.1.2. Strąceniowe rozdzielanie makroskładnikow61
2.1.3. Oddzielanie śladów z zastosowaniem nośnikow65
2.1.4. Przykłady metod rozdzielania66
2.2.1. Wprowadzenie72
2.2. Ekstrakcja72
2.2.2. Układy ekstrakcyjne74
2.2.3. Zastosowanie ekstrakcji w analizie83
2.2.4. Technika ekstrakcji86
2.2.5. Przykłady metod rozdzielania90
2.3.1. Wprowadzenie97
2.3. Metody oparte na lotności substancji97
2.3.2. Zastosowania w analizie98
2.3.3. Przykłady metod rozdzielania100
2.4.1. Wprowadzenie104
2.4. Wymiana jonowa104
2.4.2. Przebieg reakcji wymiany jonowej106
2.4.3. Technika stosowania jonitów112
2.4.4. Zastosowanie jonitów w analizie114
2.4.5 .Przykłady metod rozdzielania116
3. Analiza wagowa122
3.1.1. Wprowadzenie122
3.1. Wiadomości wstępne122
3.1.2. Ogólne podstawy strącania osadów123
3.2.1. Wagi i zasada ich działania125
3.2. Wagi i ważenie125
3.2.2. Ważenie na wagach analitycznych128
3.2.3. Naczynia do odważania130
3.3.1. Strącanie osadów131
3.3. Czynności i sprzęt131
3.3.2. Oddzielanie osadów135
3.3.3. Suszenie i prażenie osadów141
3.4.1. Przegląd metod148
3.4. Wagowe metody oznaczania148
3.4.2. Przykłady wagowych metod oznaczania151
4. Analiza miareczkowa. Część ogólna174
4.1.1. Wprowadzenie174
4.1. Wiadomości wstępne174
4.1.2. Klasyfikacja metod miareczkowych175
4.1.3. Punkt równoważnikowy (PR) i punkt końcowy (PK) miareczkowania. Miano roztworu175
4.1.4. Wskaźniki PK miareczkowania176
4.1.5. Typy metod miareczkowych177
4.2.1. Odmierzanie objętości cieczy178
4.2. Technika analizy miareczkowej178
4.2.2. Naczynia miarowe179
4.2.3. Mycie naczyń miarowych183
4.2.4. Sprawdzanie naczyń miarowych184
4.2.5. Użytkowanie kolb miarowych i pipet186
4.2.6. Wykonanie miareczkowania188
5. Analiza miareczkowa. Alkacymetria191
5.1.1. Uwagi ogólne191
5.1. Podstawy teoretyczne191
5.1.2. Wskaźniki pH192
5.1.3. Miareczkowanie mocnego kwasu (zasady) mocną zasadą (kwasem)196
5.1.4. Miareczkowanie słabego kwasu mocną zasadą i słabej zasady mocnym kwasem200
5.1.5. Miareczkowanie wieloprotonowych kwasów (zasad) oraz mieszanin kwasów (zasad)204
5.1.6. Miareczkowanie w środowiskach nie wodnych208
5.2.1. Przygotowanie roztworów mianowanych213
5.2. Metody alkacymetryczne213
5.2.2. Przykłady oznaczeń alkalimetrycznych219
5.2.3. Przykłady oznaczeń acydymetrycznych222
5.2.4. Przykłady oznaczeń w środowisku nie wodnym229
6. Analiza miareczkowa. Kompleksometria233
6.1.1. Wstęp233
6.1. Podstawy teoretyczne233
6.1.2. Krzywe miareczkowania kompleksometrycznego234
6.1.3. Wskaźniki stosowane w kompleksometrii238
6.2.1. Wprowadzenie242
6.2. Miareczkowanie roztworem EDTA242
6.2.2. Przygotowanie 0,01 M roztworu EDTA243
6.2.3. Przykłady miareczkowania roztworem EDTA244
6.3.1. Miareczkowanie roztworem rtęci(II). Merkurymetria251
6.3. Inne metody kompleksometryczne251
6.3.2. Miareczkowanie roztworem AgNO3253
7. Analiza miareczkowa. Redoksometria255
7.1.1. Uwagi ogólne255
7.1. Podstawy teoretyczne255
7.1.2. Krzywe miareczkowania redoks256
7.1.3. Wskaźniki redoks259
7.2.1. Wprowadzenie263
7.2. Manganometria263
7.2.2. Przygotowanie 0,02 M roztworu KMnO4264
7.2.3. Przykłady oznaczeń manganometrycznych267
7.3.1. Wprowadzenie275
7.3. Cerometria275
7.3.2. Przygotowanie 0,1 M roztworu Ce(SO4)2276
7.3.3. Przykłady oznaczeń cerometrycznych276
7.4.1. Wprowadzenie278
7.4. Chromianometria278
7.4.2. Przygotowanie 0,015M roztworu K2Cr2O7279
7.4.3. Przykłady oznaczeń chromianometrycznych279
7.5.1. Wprowadzenie281
7.5. Bromianometria281
7.5.2. Przygotowanie 0,015 M roztworu KBrO3282
7.5.3. Przykłady oznaczeń bromianometrycznych282
7.6.1. Wprowadzenie286
7.6. Jodometria286
7.6.2. Przygotowanie 0,1 M roztworu Na2S2O3288
7.6.3. Przygotowanie 0,05M roztworu jodu291
7.6.4. Przykłady oznaczeń jodometrycznych292
7.7.1. Wprowadzenie299
7.7. Tytanometria299
7.7.2. Przygotowanie 0,1 M roztworu TiCl3300
7.7.3. Przykład oznaczenia tytanometrycznego302
8. Analiza miareczkowa strąceniowa304
8.1.1. Uwagi ogólne304
8.1. Podstawy teoretyczne304
8.1.2. Krzywe miareczkowania305
8.1.3. Wskaźniki w miareczkowaniu strąceniowym308
8.2.1. Wprowadzenie311
8.2. Argentometria311
8.2.2. Przygotowanie 0,1 M roztworu AgNO3312
8.2.3. Przykłady oznaczeń argentometrycznych312
8.3.1. Wprowadzenie316
8.3.2. Miareczkowanie roztworem K4[Fe(CN)6)]316
8.3. Inne metody strąceniowe316
9. Analiza spektrofotometryczna320
9.1. Wprowadzenie320
9.2. Aparatura. Techniki spektrofotometryczne322
9.3.1. Czułość, precyzja, dokładność, selektywność324
9.3. Metody spektrofotometryczne324
9.3.2. Układy barwne326
9.3.3. Wykonanie oznaczenia spektrofotometrycznego328
9.4. Przykłady metod spektrofotometrycznych331
9.4.1. Oznaczanie antymonu metodą rodaminy B332
9.4.2. Oznaczanie azotu w postaci amoniaku metodą Nesslera333
9.4.3. Oznaczanie boru metodą błękitu metylenowego334
9.4.4. Oznaczanie chromu w postaci Cr2O2-7335
9.4.5. Oznaczanie chromu za pomocą 1,5-difenylokarbazydu337
9.4.6. Oznaczanie cyrkonu za pomocą arsenazo III338
9.4.7. Oznaczanie fosforu(V) w postaci błękitu fosforomolibdenowego339
9.4.8. Oznaczanie glinu za pomocą chromazurolu S i CTA340
9.4.9. Oznaczanie manganu w postaci MnO-4341
9.4.10. Oznaczanie manganu za pomocą formaldoksymu342
9.4.11. Oznaczanie miedzi za pomocą kuprizonu344
9.4.12. Oznaczanie molibdenu metodą rodankową344
9.4.13. Oznaczanie niklu(IV) za pomocą dimetyloglioksymu345
9.4.14. Oznaczanie ołowiu metodą ditizonową346
9.4.15. Oznaczanie srebra za pomocą ditizonu348
9.4.16. Oznaczanie tytanu metodą nadtlenkową350
9.4.17. Oznaczanie żelaza(III) metodą rodankową351
9.4.18. Oznaczanie żelaza(II) za pomocą 1,10-fenantroliny353
10. Analiza materiałów355
10.1.1. Analiza glinokrzemianu355
10.1. Minerały i rudy355
10.1.2. Analiza wapniaka i dolomitu361
10.1.3. Analiza rudy żelaza364
10.1.4. Analiza pirytu366
10.2.1. Analiza stali368
10.2. Metale i stopy368
10.2.2. Analiza mosiądzu378
10.2.3. Analiza stopu łożyskowego380
10.2.4. Analiza stopu aluminiowego383
10.3.1. Analiza saletry387
10.3. Nawozy sztuczne387
10.3.2. Analiza superfosfatu388
10.3.3. Analiza soli potasowej389
10.4.Materiały różne390
10.4.1. Analiza wody390
10.4.2. Analiza śladowa popiołu roślinnego399

1.4.Rozkładpróbek

rozkładukwarcu,krzemków,węglikówitlenkówróżnychmetali,tytanianów,wolfra-

mianów.Rozkładułatwiadodatekazotanusodulubnadtlenkusodu.Najpierwstapiasię

wtyglusamwodorotlenek.Należyprzytympowolizwiększaćtemperaturę,abyzapo-

biecpryskaniuwodorotlenkuspowodowanemuwydzielaniemsięwody(wodorotlenek

jesthigroskopijny).Nazakrzepłejwarstwiewodorotlenkuumieszczasiębadanąpróbkę

idodatkowogranulkiwodorotlenku.Ogrzewasięostrożniedociemnoczerwonegożaru.

Mieszaninawodorotlenkusoduicyjankupotasujestprzykłademzasadowego

topnikaredukującego.Przebiegreakcjizminerałemkasyterytemmożnaprzedstawić

następująco:

SnO2+2KCN→Sn+2KOCN

Cyjanekutleniasiędocyjanianu,awydzielonącynęmetalicznąłatwojużrozpuszcza

sięwkwasach.

Stapianieztopnikamikwasowymi

Pirosiarczanpotasu(K2S2O7)jestutleniającymtopnikiemkwasowym.Stapiany(w

temp.ok.300OC)ztlenkamimetali(np.BeO,Al2O37TiO27Ta2O57ZrO2)tworzyroz-

puszczalnesiarczanymetali.Możnastosowaćtyglekwarcowe,porcelanowelubplaty-

nowe,którejednakpodczasdłuższegostapianiasąniecokorodowaneprzezpirosiarczan.

TworzywemodporniejszymniżplatynanadziałanieK2S2O7jestzłoto.

Pirosiarczanprzygotowujesięprzezostrożneogrzewaniewodorosiarczanupotasudo

momentu,ażodparujewodaiustaniepienieniesięstopu:

2KHSO4→K2S2O7+H2O(↑)

DogodniejszysposóbotrzymywaniaK2S2O7poleganaogrzewaniunadsiarczanupo-

tasu,przyczymzachodzireakcja

2K2S2O8→2K2S2O7+O2(↑)

Stapiającpróbkęzpirosiarczanem,powolizwiększasiętemperaturę,abynienastę-

powałzbytszybkirozkładtopnika:

K2S2O7→K2SO4+SO3(↑)

Tygielwczasiestapianianależyogrzewaćtak,abyspodpokrywkiniewydzielałysię

widocznebiałedymy.

Stopypirosiarczanoweługujesięwodąlubrozcieńczonymkwasemsolnymczysiar-

kowym,abyuniknąćhydrolizyniektórychkationów.

Gdypirosiarczanulegnierozłożeniudosiarczanu,zanimzakończysięrozkładpróbki

(cołatworozpoznaćpoklarownościstopu),zawartośćtyglanależyostudzić,dodaćparę

kropelstężonegokwasusiarkowegoiponowniepowoliogrzać[K2SO4+H2SO4→

K2S2O7+H2O(↑)].

Wodoroﬂuorekpotasu,KHF2,atakżewodoroﬂuorekamonu,NH4HF2,stosujesię

jakotopnikdorozkładuminerałówniobu,tantaluicyrkonu.Metaletetworząprzytym

Brak wyników

Chemia analityczna, t. 2

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra