Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uosoby,któranieznałażadnegojęzykaobcego.Można
pokusićsięotezę:Maobyłbardziej„swojski”niż
marksistowski.JaktoująłcytowanyjużwyżejRossTerrill:
„Maoniebyłortodoksyjnymmarksistą.Zczasemmożna
byłogopostrzegaćjakopopulistycznegodyktatora,
któregomyślizawieraływsobierożneelementy
anarchizmu,konfucjanizmu,marksizmuifaszyzmu”.Nie
powiem,całkiemładnysztafaż.
Bodajnajbardziejwnikliwyzachodnibadacz„myśli
Mao”,StuartSchram,ująłtojeszczeinaczej:
„PrzewodniczącyMaojakolideruważałsię
zaupoważnionegoprzezhistoriędomisjinauczania
chińskiegonaroduiprowadzeniagokukomunizmowi.
Przezcałąswąkarierę,odgórQinganshan(gdzie
rozpoczynałswąrewolucyjnądziałalność)poprzezYan’an
(gdzienarzuciłswójkult)ażpolata60.,MaoZedong
traktowałdemokracjęicentralizmjakodwanierozłącznie
powiązanezesobąelementyprocesupolitycznego,
ażadenspośródnichniemógłbyćodseparowany
oddrugiego.Wlatach„rewolucjikulturalnej”(1966–1976)
narodziłysiędwieodrębnekoncepcje.Demokracja
zostałazastąpionaprzez„rebelię”,acentralizmprzez
zhong,
czyliosobistąlojalnośćwobecwielkiegolidera
isternika”.
Dzisiejszewładzechińskie,począwszyodichojca
duchowegoDengXiaopinga,największykłopotmiały
właśniez„późnymMao”,tymzokresu„wielkiegoskoku”
(1958–1960)oraz„rewolucjikulturalnej”.Krajpopadł
wówczas,jaktosiępowszechniegłosi,w„lewackie
odchylenie”.Woficjalnejwykładni,jakąstanowi
