Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wyrzutówsumienia,żeukryłtęwieść.Tobyłozbytbo-
lesne,byotymmyśleć,acodopiero–wziąćtęhistorię
wewłasneręceiprzekazaćjąprzyjaciołom.Patrzcie,jak
wszystkostraciłem.Nie,waszesłowanieucisząbólu,od
którego–byłempewien–możnaumrzeć.Aleonzamiast
rozrywaćnastrzępy,ćmigdzieśpodczaszką.Izawsze
jestblisko.
NiczymrannywilkSztormzaszyłsięwewłasnym
cierpieniujakwskorupie,któraodgrodziłagoodrze-
czywistości.Ażdodziśbyłpewien,żeśmierćBurego
pozwolimupomścićAkwarelę.Jeszczerazspojrzałna
nieprzytomnegobrataipoczuł,żeodczasu,gdyrazem
stawalidowalkilubwyruszalinapolowanie,minęłycałe
wieki.Naglecośprzyszłomudogłowy.
–Skoroniechcesięuleczyć,togozmuście.
DTak,tobyłobynajlepszerozwiązanie”.–OstatniSzept
uśmiechnąłsięsmutno,podchwytującżartprzyjaciela.
–Mówiępoważnie.Tomożliwe.
Szamanprzekrzywiłgłowęniczympies,próbujący
zrozumieć,cosiędoniegomówiitymrazemwyszcze-
rzyłzębywprawdziwymuśmiechu.Sztormzacisnąłusta.
Wiedział,żepowinienodpowiedziećuśmiechem,ale
niebyłwstanie.Obajmężczyźniwyszlinazewnątrz
idołączylidoMishy.Siedziałazewzrokiemponuro
utkwionymwpaleniskuitylkonachwilępodniosłana
nichoczy,gdyusiedliobok.
–Czytałemotym,żepełniaksiężycapomaganam
sięuleczyć.WkońcujesteśmyKlanemNocy–obwieścił
Sztorm,nieczekającanichwili.Ipomyśleć,żeprzyszedł
doAvaeltylkopoto,bynapićsięzOstatnimSzeptem
23
