Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięjużdawno,jakbymielizrobićniejedno,aletysiączdjęćzimowego
rodzinnegoszczęściawKarkonoszach.
Mamamajednąrękawicęściągniętą,adojejnógprzytulasię
drobnychłopieczmałą,okrągłątwarzą,stojącynakrótkichnartach.
Vladimírpatrzynasiebie.Poznaje,choćniedokońca.Niepamięta
całejhistoriifotografii,gdzieikiedypowstała.Pamiętatylko,
żepopowrociedoschroniskabyłakolacja,żebyłschabowy
zziemniakami,aprzedtemrosółwołowy,apotembrzoskwiniowy
kompot.
Kiedypatrzywstecznaswojeżycie,częstopotrafiprzypomnieć
sobie,cosięjadłoalbocosięmiałojeść.Terazjużniemalnieje.Już
tegoażtakniepotrzebuje.
Vladimírlubiwspominaćchwile,kiedywdomusięjadłoinicnie
mówiło,kiedyodgrywałosiędługikoncertmilczenia,brzękania
widelcówinoży,czasemdrapanianimiwporcelanęirozsiadaniasię
naskrzypiącymkrześle.Ojciecniechciał,bypodczasjedzenia
rozmawiano.Byćmożewłaśniewtedyidziękiniemusiętego
nauczył.Możewłaśniewtedytosięzaczęło.Jegoniechęć
domówienia.Jegopotrzebazachowaniaciszy.
Zastanawiasię,którezrodzicówwłożyłofotografiepodszkło.
Chybaojciec–onkochałkonserwowaćowoceiwspomnienia.
Zmuszałmamę,żebyrobiłaprzetwory,całymitygodniamimieszkanie
pachniałomorelami,czereśniamiibrzoskwiniamialbośmierdziało
octemiogórkami.Mamamusiałachowaćbiletyiulotkizpodróży
dopudełekpoherbatnikach,afotografieostrożniewkładać
doalbumów,któredziśleżąnadolnejpółcewpiwnicyobokkilku
słoikówzdwudziestoletnimiprzetworami.Vladimírotymwie.
Wzeszłymrokubyłwpiwnicy.Zakonserwowanewspomnieniaobok
zakonserwowanychwarzyw.Codłużejwytrzyma?Cobędzielepiej
smakować?Czykiedykolwieksmakowałotodobrze?
Możetonieważne,ktowłożyłfotografiepodszkłonabiurku.
Jeszczeprzezjakiśczastuzostaną.Taksamojakalbumyiogórki
wpiwnicy.
