Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zobacz,Iszmo.Miódnieboli.
WidoknawpółzagojonegooparzeniaJairysprawił,
żesłużąceażjęknęły.Schowałamramięzaplecy.Ale
Jairazuśmiechemwyciągnęładomnierękę.
–Miódpomagawszybszymgojeniu.Daj,
porównajmynaszeznamiona.Zobaczymy,czymasztakie
samo,jakja.
DinaiLeaotarłyłzyizmusiłysiędoudawanych
uśmiechów.Aleniepotrzebnebyłymiichuśmiechy.Tylko
Jaira.
–Spójrznamnie,Iszmo–nakazałasurowo.Możesię
pogniewała?Alegdynaniąspojrzałam,uśmiechnęłasię.
−Pokażmiswojeznamię,kochanie.
Niechciałam,aleprzecieżobiecałamsobie,żebędę
robić,comikaże.Pokazałamzatemtoznamię.
Onamiałatakiesamo-bykazbłyskawicami
narogach.
Paniskinęłanamłodszekobiety,którezaczęły
nasączaćbandażmiodem.Jednaznichwzięłamnie
zarękęizaczęłaowijaćbandażemmojeramię.
–JestemDina,atomojasiostraLea.DinaiLea
wyglądałytaksamo,zupełniejakbliźniaczki.
–PrzyszłyśmydopracyupaniAi,jakbyłyśmywtwoim
wieku.
Miódkoiłbólimojewargiułożyłysięwuśmiech.
Wszyscyklasnęli,jakbymconajmniejsamaprzyniosła
pierwocinyżniwa.TymczasempaniAjazajęłasięJairą.
–Maszranypodszatą,kochanie?
–Tak,proszępani–odpowiedziała,pąsowiejąc
