Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wtakimraziejaktoinaczejwytłumaczysz?
–Może...–Nineczkazawahałasię–możektośnam
zrobiłgłupidowcipipodrzuciłidentycznegokota,tyle
że...sztucznego.Możejestcybernetycznązabawką?
WJaponiijużtakierobią.
–Musiałbybyćbardzodrogimkotem.Apozatymto
niemożliwe.Przecieżonodpowiadanapytania.Iwdo-
datkupotrafisięzłościć–odparłMikuś.
–Chociaż...Zarazsięprzekonamy
,czyjestsztuczny
,czynie.
–Cochceszzrobić?
–Odkręcęmułeb.
–Cholerniegłupipomysł.–Czaruśprychnąłizdzielił
ogonemwdrzwi.
–Podsłuchujenas–zirytowałsięMikuś.–Toprze-
chodziludzkiepojęcie.Nawetwewłasnymdomuczło-
wiekniemaodrobinyprywatności!
–AmożewnaszegoCzarusiawstąpiłzłyduch?–
szepnęłaNineczkainakreśliładłoniąznakkrzyża.–Pa-
miętaszhorror,któryoglądaliśmywzeszłąsobotę?
–Niemazłychduchów–stwierdziłMikuś,leczwjego
głosiedałosięwyczućwahanie.
–Nawszelkiwypadekpokropięgowodąświęconą.
Kilkalattemuprzyniosłamjązkościoła.Tylkogdzieja
wsadziłamtębutelkę?
–Myślisz,żemajeszczeswojąmoc?
–Chybatak.Wkońcutonieketchup,nietraciważno-
ści.Azakręconajestmocno,więcniewyparowała–rzekła
11
