Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
(lubnadalzłościsz):naBoga,lekarza,siebiesamego?Jabyłamzłanawetnapie-
lęgniarki,którekłułymojedziecko.Namęża,żeniepłaczetakjakja.Inasiebie.
Byłamzłanato,żenierozumiem,oczymmówiądomnielekarzeipielęgniarki
edukacyjne.
3.Etaptargowaniasięzcukrzycą-kiedypowolizaczynaszsięzagłębiaćwwie-
dzęocukrzycy,przeglądaszpierwszestronyinternetowe,zaczynaszzadawać
sobieiinnympytaniapodającewwątpliwośćdiagnozę.Zastanawiaszsię,czy
tonapewnocukrzycainsulinozależna?AmożejakaśodmianaMODY?Prawdo-
podobnietwojedzieckojestijeszczeprzezpewienczasbędziewfazieremisji,
cotrochęuciszylękiisprawi,żepomyślisz:amoże,skoroniepotrzebujetyle
tejinsuliny,acukrymadobre,towracadozdrowia?Niestety,targowaniesię
ozdrowiedzieckazcukrzycąniewieledaje.Pozatym,żejeszczeprzezchwilkę
możeszwtensposóbwyciszyćemocje.
4.Etapobniżonegonastroju-totenczaspodiagnozie,którymożetrwaćbardzo
długoiprowadzićdodepresji.Dlategobardzoważne,żebywszpitaluporoz-
mawiaćzpsychologiem.Uwierzmi,żeczarnewizjesnućmożnawnieskończo-
ność.Podobniejestzpodsycaniemwsobielęku,wmawianiem,żeniemasięna
towszystkosiły.Rośnieteżpoczuciewiny.Emocjenatymetapienawarstwiają
sięirosnąniczymkulaśniegowa.Uważam,żediagnozęiwiadomośćocukrzycy
trzebaprzeboleć,przepłakać.Poznałamniewielurodziców,którzyodrazuza-
daniowopodeszlidozmianystylużycia,adiagnozaniebyładlanichszokiem.
Zazwyczajbylitorodzice,którzysamichorowalinacukrzycętypu1.lubmieli
przypadekcukrzycywnajbliższejrodzinie.Jednakpoczuciewinyilękizwiąza-
nezbezpieczeństwemdzieckatowarzysząnamwszystkim.Bezwyjątku.
5.Etappogodzeniasięzchorobą-przychodzizczasem,pokilkumiesiącachila-
tach.Copomożecipogodzićsięcukrzycątypu1?Przedewszystkimwiedza
izdobywanekażdegodniadoświadczenia.Codziennepodejmowaniedecyzji
terapeutycznychdotyczącychdziecka.Powrótdocodziennegożycia,wktórym
znajdujesięmiejsceinawycieczki,inasport.Zperspektywylatdoszłamdo
26