Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
najbardziejprestiżowąinstytucjątegotypuweFrancji,
zaśHannahWeinberguchodziłazanadzwyczaj
rzetelnegokronikarzanowejfalibudzącegosięwkraju
antysemityzmu.Zdaniemjejzwolennikówbyła
„strażnikiempamięci”,osobąniezłomniewalczącąoto,
byFrancjazapewniłabezpieczeństwozagrożonej
mniejszościswychżydowskichobywateli.Opiniejej
przeciwnikówbrzmiałyznaczniemniejpochlebnie,
toteżHannahoddawnajużnieczytałakomentarzy
zamieszczanychnajejtematwprasieiwinternecie.
CentrumWeinbergamieściłosięprzyulicydes
Rosiers,największejwprzeważającożydowskiej
dzielnicymiasta.Hannahmieszkałatużzarogiem,przy
ruePavée.Naliścielokatorówprzynumerzejej
mieszkaniawidniałojednak:„MmeBertrand”.Był
tozabiegpodjętyprzezniąwceluzapewnieniasobie
bezpieczeństwa.Mieszkałasamawśródpamiątek
potrzechpokoleniachrodziny,wtymskromnejkolekcji
obrazóworazkilkusetparstaroświeckichokularów,
którestanowiłyjejsekretnąnamiętność.Wwieku
pięćdziesięciupięciulatbyłaniezamężnaibezdzietna.
Odczasudoczasu,gdypozwalałajejnatopraca,
miewałakochanków.AlainLambert,jejkontakt
wMinisterstwieSprawWewnętrznych,byłmiłąformą
relaksuwszczególnietrudnymokresieantyżydowskich
incydentów.PowizycieswegoszefawTuluziepóźnym
wieczoremzadzwoniłnajejdomowytelefon.
–Takskończyłysięzdecydowanedziałania
–skomentowałacierpko.–Powiniensięwstydzić.
–Zrobiliśmywszystko,cownaszejmocy.
–Waszewszystkotomniejniżnic.
