Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Cudownie—odparłuśmiechającsię.
—Coproszę?
—Przepraszam...chciałempowiedzieć,żeznalazłemjąwświetnej
formie.
—Czynienazbytprzemęczonąpracą?
—Tak,trochę,oczywiście;aleLéajestbardzowytrzymała,bardzo
dzielna.Jejzwierzchnicyniemogąsięjejnachwalić,zaśwszystkie
koleżankijąwprostuwielbiają,choćjestnajładniejsza.
—Bardzomiłonamtosłyszeć.Taksięniepokojęotęnaszą
dziecinkę;wrażliwośćmaposwojejmatce,alepoojcuodziedziczyła
upartycharakter.Jestdumnaizacięta,silna,jakpanmówi,aleteż
idelikatna,krucha...
—Wiem,tosprawiamiędzyinnymi,żejesttakujmująca.
—...Obawiamsię,żeztrudemprzyjdziejejpowrócić
donormalnegotrybużycia,wyjśćzamąż,urodzićdzieci.Niesądzi
pan,panieTavernier?
JakieżbyłyuroczetepannyMontpleynet,takienaiwneijakże
szczere,dobroduszne,zwłaszczaLisaobiałychpuklach,którym
fryzjernadałzbytmocneróżowerefleksy.
Françoiszręcznieuchyliłsięododpowiedzinatopytanie.
—Powróćmydonaszychplanów.Czysprzedażmieszkania
pozwolipaniomżyćdostatnio?Proszęwybaczyćmitęniedyskrecję...
—AleżpanieTavernier,jesteśmywśródprzyjaciółiskoro
poruszamytentemat...Zdaniemnaszegonotariusza—tak,
podwarunkiem,żeniebędziemyszalały,rzeczoczywista.
Lecztonierozwiązujeproblemunaszychdziewcząt.
—Mogępaniompomócwrozwiązaniutegoproblemu.
—Jak?
—PożyczającpaniompieniądzenaremontMontillac...
—Ależdrogipanie!
—Pozwoląpanie,żedokończę:pieniądzesiostrzenicepańzwrócą
mi,gdypodejmąodszkodowaniazazniszczeniawojenne...
—Ależtoniewystarczy!
—Zapominająpanieowinnicy.WinozMontillactodobrewino.
