Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
Léastanęłajakwryta,gdyujrzałaidącegojejnaspotkanieFrançois
TavernieratrzymającegozarączkęmałegoCharlesa.Tonaprawdębyli
oni,tutaj,wMontillac,wtymsamymMontillac,któreuznała
zastraconenazawsze,agdzieterazrozbrzmiewałyodgłosypiłycieśli,
uderzeniamłotków,piosenkarobotnika:
Murarzpiosenkęśpiewał,
wysokotam,nadomówdachu.
Jejdomsięodradzał...
Sercejejprzepełniłoszczęście,gdyżsiędomyśliła,żetojego
dzieło.Stojącbezruchupatrzyłanaodnalezionegokochanka;żył!Żył
naprawdę,przyglądałjejsięzpodziwem,niedowierzającwłasnym
oczom,olśniony,wstrząśnięty...Rzuciłsiękuniej,leczCharlesbył
szybszy.Léazewzruszeniemściskaładzieckowramionach,bełkocząc
bezładuiskładuczułesłowa.Odsunęłajedelikatnieodsiebie
iprzyklęknęła,bymusięlepiejprzyjrzeć.Ależurósł!Jakibyłpodobny
domatki!NawspomnienienieżyjącejCamillezjejpiersiwyrwałsię
jęk.
—Cościęboli?—zaniepokoiłosiędziecko.
—Nie,mójkochany,takbardzosięcieszę,żecięwidzę...
—Notodlaczegopłaczesz?
Jaktuwytłumaczyćpięcioletniemuchłopcu,żełzymogąrównie
dobrzewyrażaćradość,jakismutek?
Cotozajasnowłosedzieckouczepiłosięspódnicyjejmunduru
ikimbyłatamłodakobietaubranawkwiecistąsuknię,która
przypominałasuknię,jakąjejmatkanosiławleciepoprzedzającym
wojnę.
—Françoise?...
Nimsięucałowały,siostrapomogłajejpodnieśćsięzklęczek.
