Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Sytuacjapowtórzyłasiędokładnietaksamo.Zniecierpliwiony
Golimistrznamacał,niezawodnywtakichokolicznościach,znajomy
kształt.Trzymającwjednejdłoniotwartąbrzytwę,drugąprzekręcił
klucz.Uchyliwszynieznaczniedrzwi,zerknąłnazewnątrz.Mocniej
wytężyłwzrok,ażujrzałzaryspostaci.
–Cośtyzajeden?–ponowiłpytanie,leczwodpowiedziprzybysz
zacząłwymachiwaćrękami,wydającprzytymserięniezrozumiałych
dźwięków.–Marfuk?!Czyśtyzwariował,człowieku?
Szybkozdałsobiesprawę,żepróżnooczekiwaćnajakikolwiek
odzewzestronygościa,więcotworzyłdrzwinaoścież,zapraszając
godośrodka.Jeszczechwilaizarżnąłbymgojakprosiaka,skwitował
wmyślachBrzytew.
*
Trudnościwkomunikacjinarastaływrazzcorazgłębszym
zanurzaniemsięwhistoriiopowiadanejprzezdziadaborowego.Ich
rozmowaprzypominałabardziejdziecięcezgadywanki.Cierpliwość
Golimistrzazostaławystawionanaciężkąpróbęichoćzachowałzimną
krew,tokilkarazymusiałwstaćzzydla,żebyprzespacerowaćsię
poizbie,bonerwymiałnapiętejakpostronki.
–Czyli,żecotojest?Dużaryba?–zadawałpytaniezapytaniem.
–Możesum?
Mafrukrękąnakreśliłwpowietrzuniewidzialnykształt.
–Sumzdużymicyckami?!
Pustelnikzaprzeczyłruchemgłowy.
–Dodiabła,jaoszaleję…
Ibyćmożetakbysięstało,kiedynagleBrzytewcośsobie
przypomniał.Zbiegłposchodachdopiwnicy.Odnalazłszyto,czego
potrzebował,błyskawiczniewspiąłsięzpowrotem.Poganiany
ciekawościązrobiłtowtakpiorunującymtempie,żeMarfuk
ażrozdziawiłgębęzezdumienia.
Golimistrzpołożyłnastoleskrawekpapieruorazwęgiel.
–Narysujto,cowidziałeś.
Dziadborowyująłwpalceczarnypodłużnykawałekiniespiesząc
się,przystąpiłdodzieła.Wolniutkokreśliłlinięzalinią,asapałprzy
tymjakchłopprzynoszeniuworówzezbożem.Gdyjużnarysował,
cochciał,topodałszkicgospodarzowi.
–Mhmm…terazrozumiem–mruknąłten,przestudiowawszy
wzrokiemrysunek.–Gołababanajeleniu?
Pustelnikwybałuszyłoczyzezdziwienia.
