Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mógłartystyczniezapozowaćkomisarzJózefHejwowski,
kierownikmiejscowegoWydziałuŚledczego.
–Uprzedzałempana,panieZygmuncie,żezdjęcia
niewielepanupowiedzą–odezwałsięteraz,wycierając
spranąchustkąspoconykark.–Zatowprotokołach
wszystkojestszczegółowowyszczególnione.Przyznapan,
żebyłoniebyło,naszapracastoinaprotokole.Panmnie
przecieżznanieoddzisiaj.
Maciejewskikiwnąłgłową.Znalisięnawetnie
odwczoraj:towłaśnieHejwowskibyłpierwszym
przełożonymZygi,gdytenświeżoposzkoledlaoficerów
policjidostałprzydziałdoZamościa.Obajniemieli
powodów,bydobrzesięwspominać.Zakrawałowięc
naupiornychichotlosu,żemianowanemuledwie
zpoczątkiemmarcaoficerowiinspekcyjnemuprzyszło
skontrolowaćwłaśnieplacówkędawnegozwierzchnika.
–Jeżeliwprotokołachjestwszystko,todlaczego
sprawcaniewareszcie?–burknąłZyga.Słowotok
Hejwowskiegozwiekiemzrobiłsięniedozniesienia,
gorzejniżukobiety!–Ofiarycodojednejwwiekudolat
dwudziestupięciu…Pasuje,młodebyczkichętniejwdają
sięwbójkiiczasemmająpecha.Tylkodlaczego
dodzisiajkażdyjestNN?Żadnegoniktnieznał?Gdzie
rozpoznanieśrodowiskowe?
–Przecieżtutaj!–Kierownikwydziałuwskazałleżące
przednimiteczkizaktami.Znówotarłpot,tymrazem
zgłowyporośniętejrzadkimisiwymikosmykami.
–Mapannamyślito,paniekomisarzu?–Maciejewski
dotknąłpalcemkarteluszkiformatupołowyzeszytu
szkolnego,wyciągniętejzjednejzchudychteczek.Manię
oszczędzaniapapieruHejwowskiegodobrzepoznałjuż
wZamościu,wChełmiepoponaddziesięciulatach
najwyraźniejnieosłabła.
–Acomogliśmywięcejzrobić,zdaniempana
inspektora?–zapytałstaryglinazespokojem,mimo
żedotkniętydożywego.
Zygaskrzywiłsięnietylkodlatego,żedrażniły
gowygodnictwoigłupotadawnegoprzełożonego.
Stanowisko,októrewcalesięnieprosił,toteżbyłaczysta
