Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PRZEDMOWADODRUGIEGOWYDANIA
sięopróbęjejcharakterystyki!Czymzatemmiałabybyćtawspół-
czesnaformacjaintelektualna?Napełnącharakterystykęjeszczetu
zawcześnie,aleSkargazwracauwagę,żedrogądotegocelumoże
byćrefleksjanadkonfrontacjądwóchnurtówmyśliwspółczesnej:
egzystencjalnegoifenomenologiczno-strukturalnego.Dlaobu
nurtówpodstawowąfunkcjąpodmiotujestkonstytucjasensów.
Pytanieosposóbbyciapodmiotówjestrównieuprawnionejakpy-
tanieosposóbbyciaprzedmiotów;właściwiematosamoźródło.
WtymszkicuBarbaraSkarganiewychodzijednakjeszczepoza
teroboczeiogólnikowestwierdzenia.
BergsonjestreprezentowanywSkargowejantologiiUprogu
współczesnościzasprawąesejuWładysławaStróżewskiegoKrytyka
pojęcianicościw„Ewolucjitwórczej”HenrykaBergsona.Odwołu-
jącsiędonajlepszychtradycjimetafizyki,Stróżewskipokazał,że
Bergsonowskakrytykanicościwróżnymstopniudosięgaróżnych
teoriiistnienia(ikomplementarnie:nicości),zczegoniezdawał
sobiesprawysamBergson(przyjmującytylkojednąkoncepcję
istnieniajakonopcjędomyślną”)aniwiększośćjegoczytelników.
Niedasięteżzredukowaćproblemunicościdoproblemuróżnicy,
jakproponowałDeleuze.WodczytaniuStróżewskiegobergsonizm
oznaczawielkipowrótdofrazyParmenidesa:nBytjest,anieby-
tuniema”,wbrewkrytycetejtezyprzeprowadzanejodPlatona
poHegla.Trudnoniespostrzec,żeStróżewskipowoływałsię
wswymesejunatychsamychinterpretatorówBergsona,doktó-
rychsięgnieiSkarga(Jankélévitch,Bachelard,Deleuze),atematy-
kajegoartykułupokrywasięztematykąrozdziałuNicośćipełnia
niniejszejksiążki.
CzasitrwaniejestksiążkąnietypowądlaSkargi,gdyż
stanowijedynąwdorobkuAutorkitakdużąpracępoświęconą
pierwszorzędnemumyślicielowi4.Takieustawienietematu,taka
4PomijamtuminimonografienatematComte)a(1966),Renana(1969)iClaude)a
Bernarda(1970),wydanewseriinMyśliiLudzie”
,aniedawnowznowione
jakodrugitomDziełzebranychBarbarySkargi(Warszawa2013).SerianMyśli
iLudzie”rządziłasię,jakwiadomo,własnymiprawami.
14
