Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
Tomprzedstawia26rozmówzpracownikamiUniwersytetuJagielloń-
skiego,członkami„Solidarności”wlatach1980–1989.Sątowspomnienia
ozaangażowaniurozmówcówwruch„Solidarności”naUniwersytecie
iwregionalnychstrukturach„S”
,oatmosferzepanującejwówczasnaUni-
wersytecieorazodziałaniach,którezmieniłyjegokształtnietylkowowych
latach,alewsposóboczywistywpłynęłynalataprzyszłe.Niektórerozmowy
dotyczątakżewydarzeńwcześniejszych,wszystkiejednak–takiebowiem
przyjętozałożenie–kończąsięnaroku1989.
Celemprzedsięwzięciabyłozarejestrowaniewspomnieńztegoprzeło-
mowegoetapuhistorii.WrozmowiezemnąrektorUniwersytetuJagielloń-
skiegoProfesorKarolMusiołokreśliłtencellapidarnie,niemniejjednak
jasno:„Chodzioto,abytenokreshistoriiUniwersytetuniebyłopisany
wyłącznienapodstawieaktSłużbyBezpieczeństwaPRL-u.Tobędziejeden
zkrokówkutemu”
.
Pytaniadomoichrozmówcówsąjednymizwielumożliwych.Mają
pe
wienwspólny,powtarzającysięschemat.Niektóreidentycznepytania
skierowanesądoróżnychosób,abywtensposóbzarejestrować,jak–po
wielu
latach–pamiętajątesameproblemyiwydarzeniazowegookresu.
Wpewnymstopniusterowałemrozmowami,aleprzedewszystkimsłucha-
łem.
Transkryptkażdejrozmowyzostałzredagowanyprzezemniewjednym
tylkocelu,amianowicie,abyzapewnićzwartośćipłynnośćtekstu.Niedo-
konałemżadnychingerencjimerytorycznychaniniezmieniłemtreścibądź
sensuwypowiedzi.Każdyopublikowanytekstzostałautoryzowanyprzez
rozmówcę.Niekiedyrozmówcyuzupełniliswewypowiedzi.Niepominą-
łemżadnegofragmentuautoryzowanegotekstuaniniezamieściłemwnim
niczegonieautoryzowanego.
Kilkaosóbodmówiłotakiejrozmowy.Zdajęsobiejednocześniesprawę,
żetegorodzajuwywiadymożnabyprzeprowadzićzwielomainnymioso-
bami,cojednakjestniemożliwezdwóchconajmniejpowodów–liczby
rozmówcówibrakumiejsca.
