Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp.Oczytaniu
MYŚLJAKOOSOBISTEPRZEŻYCIE
NietzschewprzedmowiedodrugiegowydaniaswejWiedzy
radosnejpisałotejksiążcejakooprzeżytymdoświadczeniu
(Erlebnis)izastanawiałsięczyjakakolwiekprzedmowazdoła
jąprzybliżyćkomuś,ktosamnnieprzeżyłniczegopodobnego”.
Wątpliwośćsięgatuznaczniedalejniżtylkoużytecznościprzed-
mowy,dotyczyonaprzedewszystkimdostępnościsamejksiążki
izawierapytanieoto,czymonajestdlaczytelnikóworazczy
możebyćprzeznichzrozumiana.Innymisłowy,czyindywidual-
nedoświadczeniemyśliautorajestotwarteiczymożebyćjakoś
dostępneinnymumysłom.Nietzschewyrażającformułąosobi-
ścieprzeżytegodoświadczeniaswójsceptycyzmwobecmożliwo-
ściintersubiektywnegosensu,dajenamzarazemzdrugiejstrony,
tąsamąformułą,cośwrodzajuniciAriadny,pomagającejwyjść
zlabirynturozumieniainiepewności.Trudnajednośćniedostęp-
nościiotwartościksiążkidlainterpretacjiniejestnierozwiązy-
walnązagadką.Niciąwtymlabirynciejestmilczącewezwanie
dointelektualnejempatii,którejniemożezastąpićżadnaścisłość
analitycznatowarzyszącaczytaniu.
Nietzschewłasnąksiążkęokreślajakoprzeżycie.Niejakotekst,
niejakoprodukt,niejakodzieło,czylinieodsyłanasdogotowej
rzeczyzrobionej,leczmówioprzeżywaniuiojegoprzygodności,
