Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
Geniuszkradnie
Czwartekwieczór,godzinadziewiętnasta.Niebawemwpięciumilionach
mieszczańskichsalonówzagościdekadencja.Tymczasemtatusiowie
wgarniturachokupująwygodnefotele,mamuśkiwfartuszkach
zmywająnaczynia,adzieciaki–wszkolnychmundurkach–gromadzą
sięwokółmałychtelewizorówwoczekiwaniunacotygodniowyrytuał.
Publicznośćwmaleńkimstudiu,główniewobcisłychtopach
isukienkach,uprzejmieoklaskujeartystęzczterdziestegopierwszego
miejscalistyprzebojów,którywygrywaakordymolowenaswojej
dwunastostrunowejniebieskiejgitarze.Kamerapokazujenazmianę
jegodłonieitwarz,łapiącczającysięnajegoustachuśmieszek,
niczymudziecka,któremanadzieję,żeprzewinienieujdzie
munasucho.Jegotowarzysze–Trevor,WoodyiMickRonson
–ruszajązradośniebrzmiącąperkusjąizachrypniętągitarą,akamera
odjeżdża.DavidBowierzucajejniewzruszonespojrzenie.Patrzy
naniąlubieżnym,rozbawionymwzrokiem.Kiedypublicznośćpełna
podekscytowanychnastolatkówiprzerażonychrodzicówlustrujejego
kolorowypikowanykombinezon,bujnąmarchewkowąfryzurę,ostre
zębyiprzenikliweoczypodkreślonerozmazanymmakijażem,
onswoimśpiewemprzywołujesugestywneobrazy:stacjiradiowych,
kosmitówirockandrollowychszaleństw.Publicznośćwciążstarasię
oswoićzjegoporuszającym,jedynymwswoimrodzajuwidowiskiem.
GitarowestaccatowystukujealfabetemMorse’aostrzeżenie
–następujeniespodziewanypowrótdorefrenu.
Podawcenowychdźwiękówwracamydoczegośznajomego.
KiedyBowienuci:there’sastar-man…,jegogłospodwyższasię
ooktawę.Todawnychwytspecówodhitów,znak,żezaraznastąpi
punktkulminacyjny.Słuchamyopowieścioprzyjaznymkosmicie,
któryczekananaswprzestworzach,apublicznośćnaglerozpoznaje
utwóriprzesłaniejawnieprzejętezOvertheRainbowJudyGarland,
nieśmiertelnegohymnueskapistówwtechnikolorze.Toprosta,
