Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
Mampięćlat
Wszystkowydawałosięszare.Nosiliśmykrótkieszare
spodenkizgrubegoiszorstkiegomateriału,szareskarpetki
iszarekoszule.Drogibyłyszare,domyzprefabrykatówbyły
szare,alejepobombachrównieżwydawałysięzrobione
zszaregogruzu.
PeterPrickett
Byłzimnylistopadowydzień1991roku,przypominającylistopadowe
dni,jakiepamiętałzdzieciństwa.DavidBowiepoprosiłswego
kierowcę,bypojechałznimmalownicządrogądoBrixtonAcademy.
WypełnionydymemwózsunąłwolnoStansfieldRoad,znajdowałsię
tylkokilkadziesiątmetrówodcelupodróży.Zatrzymałsięprzed
dużym,anonimowym,trzypiętrowymwiktoriańskimdomem,poczym
ruszyłdalej.
Przezostatniedwanaścietygodniartystabyłrozmowny,otwarty
izaskakującowrażliwy,aleterazmilczał,spoglądającprzezokno.
Kiedysięobrócił,siedzącyobokgitarzystaEricSchermerhorn
zobaczyłłzypłynącepotwarzyszefa.„Tocud–mamrotałBowie,nie
starającsięukryćwzruszenia.–Możepowinienemzostaćksięgowym.
Niewiem,jaktowszystkosięstało”.
DlaSchermerhorna,któryzbliskaobserwowałcharyzmę
iscenicznysznytBowiego,wyobrażenieDavidaRobertaJonesa
badającegofinansejakiejśfirmyzdawałosięniedorzeczne.Podobnie
jakjegowątpliwości,którewyjawiłSchermerhornowikilkadni
wcześniej:niebyłpewien,czypotrafiśpiewać.DlaSchermerhorna,
którywidział,jakczłowiektenogarniacaływystępidominujenad
tłumem,ówoczywistybrakwiarywsiebiewydawałsiędziwny.
WciągunajbliższychmiesięcySchermerhornmiałsiędowiedzieć
odprzyjaciółBowiegoizwłasnychobserwacjiwielenatematjego
„zdolnościprzywódczych”iumiejętnościrozpracowywaniakażdego
systemu.TerazjednakDavidsamotnieodwiedzałokoliceswego
