Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
prze​ko​na​na.
–Apanisło​dzi?
Nagłakontrazbijamnieztropu.Powinnamchyba
przy​zwy​cza​jaćsiędotegouczu​cia.
–Nie.
–Notak,aletowsumieoniczymnieświadczy.Pani
niewol​nosło​dzić,prze​cieżjestpanidie​te​tycz​ką.
Zaczynamisiękręcićwgłowie.Nadludzkim
wysiłkiemopanowujędrżenierąk,bynieupuścić
długopisu.Kupiłamgozaledwiewczoraj,razem
zostatnimidrobiazgamidogabinetu.Przejeżdżam
palcamipozielonejobudowie.Kolorzielonyodzawsze
byłmoimulubionym.Mówisię,żetokolornadziei.
Bio​ręgłę​bo​kiod​dech.
–Idźmydalej.Copanipijewciągudnia,oprócz
kawy?
–Noher​ba​tę,cza​semsok.
–Awodę?
ZmarszczonynospaniJeżyksugeruje,żechybanie
zaczę​sto.
–Nielu​bię.
–Proszęspróbować.Przyzwyczaisiępani.Proszę
miwie​rzyć,tona​praw​dęważ​ne!
–Nodo​bra,wiem,wiem.Wszę​dziepi​sząotejwo​dzie.
Isłusznie.Odwodnionyorganizmmamniejszą
wydolność,zdolnościkoncentracjiizapamiętywania.
Ponieważwszystkiereakcjechemiczneworganizmie
zachodząwśrodowiskuwodnym,jejniedobórmoże
nawetutrudnićodchudzanie,botakzwanespalanie
ka​lo​riiza​cho​dziwol​niejimniejefek​tyw​nie.
–Możepanidodaćtrochęcytrynyalbolistkówmięty,
żebybyłasmacz​niej​sza–do​ra​dzam.
–Cośwy​my​ślę.
–Doskonale.Toprzejdźmydoposiłków.Cozjadapani
naśnia​da​nie?
–Nic.Janieje​stemranogłod​na.