Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
łysieniem.
–Aleprzecieżnicminiejest!–Kobietanieukrywa
zniecierpliwienia.Postanawiamtymczasowo
skapitulować.
–Nodobrze,zostawmytonarazie.Czylitewitaminy
tojedyne,copanibierze?–upewniamsię.
–Nonie,jeszczecodzieńranołykamproszki
nacholesterol.
–Ale…aleprzecieżmówiłapani,żeniejestnanic
chora?
–Atam,takachoroba,ludziemajągorsze.–Pani
Jadwigawzruszaramionamiiwznosioczydosufitu.
–Pozatym,przecieżjakbioręteproszki,tocholesterol
mamjużwnormie.
Zżalemprzyglądamsięmojemupokreślonemu
formularzowi,któregoszablondopieszczałam
nakomputerzejeszczedwiegodzinytemu.
–PaniJadwigo,wszystkojestdlamnieważne.Nawet
takie,ekhm,szczegóły.Zależyminatym,byułożyćdla
panijaknajskuteczniejsządietę.Czyjestjeszczecoś,
oczympowinnamwiedzieć?Możecierpipaniczęsto
naniestrawnośćalbobolipaniąbrzuchpojakichś
produktach?
–Nie,skąd!
–Dobrze.Przejdźmyzatemdalej.Uprawiapanijakiś
sport?
–Tak.–WgłosiepaniJadwigisłychaćdumę.
–Chodzimyzsąsiadkąnapilates.
–Toświetnie!–cieszęsię.–Jakczęsto?
–Wkażdyponiedziałekiśrodęrano.
–Doskonale.Odjakdawna?
–Dwamiesiącezarazbędą.Alenicnieschudłam!
–Nocóż,pilatestoświetnezajęcia,alenienależą
niestetydotychmocnospalającychtkankę
tłuszczową…
–Noalejednakćwiczę!Tocośpowinnodrgnąć!
