Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AmożeEttaBeavers,nauczycielka,któratrenowała
dziewczęcądrużynękoszykówki,dobrzewiedziała,jak
tojestbyćobiektemszyderstwidrwin.
Niebyłonikogo,ktomógłbyporadzićCharlie,jak
zachowaćsięwobecnejchwili.Pierwszyrazodczasów
naukiwcollege’upozwoliłasobienajednorazową
przygodę.Nienależaładokobiet,którelubiąwdawać
sięwtakiehistorie.Niechodziładobarów.Nie
nadużywałaalkoholu.Niepopełniałaniewybaczalnych
pomyłek.Przynajmniejdoniedawna.
Jejżyciezaczęłosięsypaćwsierpniuzeszłegoroku.
Spędzaławtedycałednie,popełniającbłądzabłędem,
ijakwidać,wmajutegorokunicsięniezmieniło.
Błędypopełniałajeszczeprzedwstaniemzłóżka.Tego
rankależaławpatrzonawsufitiwmawiałasobie,żeto,
cozaszłownocy,wcalesięniewydarzyło,gdyztorebki
dobiegłjądźwięktelefonu.Nieznanydźwięk.
Odebrała,ponieważzawinięcieaparatuwfolię
aluminiową,wyrzuceniegodośmietnikazabiurem
ikupienienowegotelefonu,doktóregoprzerzuciłaby
zawartośćkopiizapasowej,nieprzyszłojejdogłowy
ażdochwili,wktórejrzuciła„halo”dosłuchawki.
Krótkarozmowaprzebiegłatak,jakmożnasiętego
byłospodziewaćpodwojguobcychsobieludziach:
–Dzieńdobry,nieznajoma.Napewnozapytałemcię
oimię,alegoniepamiętam.Chybamamtwójtelefon.
Charliezaproponowałaspotkaniewmiejscupracy
nieznajomego.Niechciała,żebydowiedziałsię,gdzie
mieszka,gdziepracujeanijakimautemjeździ.Patrząc
najegofurgonetkęipiękniewyrzeźbioneciało,
przypuszczała,żemadoczynieniazmechanikiemalbo
