Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Aco,maszjakieśinneplany?
–Ja?Nie.–Niekłamała.
–Hm,todobrze–powiedział,poczymwestchnął.–Aleniestetymamdlaciebie
czastylkodoszesnastej.Nieudałomisięznaleźćnaszybkozastępstwawrestauracji,
ajużwcześniejobiecałemrodzicom…–Mówiłtak,jakbytłumaczyłsięzprzewinienia.
–Hej–przerwałamu.–Rozumiem,nieprzejmujsię.Jateżbędęchciałaspędzić
weekendczęściowoztatąibratem,zanimwrócązaocean.Alepotembędziemymieć
mnóstwoczasudlasiebie.Codziennie.
–Potreningach–zaśmiałsię.
–Potreningachteż–potwierdziłazuśmiechem.–Aterazniekażmijużna
siebieczekać,tylkoprzychodźtutaj.
–Będęzadwadzieściaminut–obiecał.
•••
Dziewiętnaścieminutpóźniejrozbrzmiałdzwonekdodrzwi.Patrycjaprzejrzała
sięwlustrzewprzedpokoju,zanimotworzyła.Wyglądałajakona,tylkolepiej.Iczu-
łasięztymtylkotrochęnieswojo.Przedewszystkimmiałanadzieję,żejejdzisiejszy
lookspodobasięMarkowi.
Kiedytylkogozobaczyła,wybuchnęłaśmiechem.Stałnaproguzdłoniąopartą
wysokonaościeżnicydrzwi.Włosymiałzmierzwioneprzezzimnywiatrioprószone
pojedynczymipłatkamiśniegu,amiędzyzębamitrzymałróżowąróżę.
–Aco,gdybyotworzyłmójtata?–spytałarozbawionaPati.
Odpowiedziałszerokimuśmiechem.
PrzezmomentprzyglądałasięMarkowizmyślą,czyonmusisięjakkolwiekstarać,
byprezentowaćsiętakdobrze.Oczywiściewiedziała,żeswojąsylwetkęzawdzięczał
ciężkimtreningom,alenawetstojącprzedniąwnieidealniedopasowanympłaszczu,
przywodziłnamyślaktora–wtymmomencierodemzkiczowategoromansu.
Przemknęłojejprzezgłowę,żewczorajwiększośćsklepówmusiałabyćzamknię-
ta.Kwiaciarnienapewnoteż.
–Ukradłeśtozrestauracji?–Wskazałanaróżę.
–Byćmoże–wymruczałniewyraźnie.Przezjegotwarzprzebiegłpsotny
uśmiech,gdypochylałsię,bypocałowaćPatrycję.
–Dobrze,żeniemakolców–zauważyła,wyjmującchwilępóźniejkwiatspo-
międzyswoichwarg.
Mareknieodrywałodniejwzroku.
–Ładniewyglądasz–odezwałsięwkońcuipocałowałjąrazjeszcze.Objąłją
przytymiprzesunąłnatyle,bywejśćdośrodkaizamknąćzasobądrzwi.
–39
