Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wnajlepszymwypadkusześćtygodni–odpowiedziałFinlay,
którywyszedłzanamizsali.–Wnajgorszymdodwóchmiesięcyprzy
nadmiernymobciążeniusądu.
Przejechałemrękąpowłosachiszarpnąłemzanie.Bólpomógł
miniestracićpanowanianadsobą.Sześćtygodnilubdłużej.Apotem
rozprawa,któraniewiadomo,jaksięskończy.Powolidocierało
domnie,żeprokuraturamaprzeciwkomniepoważnedowody.Które
–choćmusiałybyćspreparowane–mogłytakżeprzekonaćławę
przysięgłych.
–Mogęcośzrobić?
Miałempoczucie,żemuszęcośzrobić,inaczejzwariuję.
–Nierzucajsięnikomuwoczy–odpowiedziałaSloan.–Nie
ściągajnasiebieuwagi,niepokazujnikomuswoichsłabości.Ipróbuj
sobiebardzoszczegółowoprzypomniećwydarzeniatamtejnocy.
Wszystkomożesięnamprzydać.
Skinąłemgłową.Wtowarzystwiestrażnikaprzeszliśmydomiejsca,
gdziemusiałemsiępożegnaćzeSloanizFinlayem–przedstrefądla
osadzonych.Gdyznaleźliśmysięprzedmasywnymidrzwiamizestali,
niepotrafiłemsklecićwgłowieanijednejsensownejmyśli.
–Czyonimogąmnie…mogąmnieskazać?–zapytałemcicho.
Ilemożnadostaćzamorderstwo?Zawszesięsłyszyodożywociu,
alecotowłaściwiedokładnieoznaczało?
–Niezapędzajsięażtak,pohamujtęniepotrzebnąpanikę
–upomniałamnieSloan.–Przyjadę,gdytylkodowiemsięczegoś
więcej.
Podziękowałemjejzapomoc.Adwokatkaodeszłanakilkakroków,
żebyzostawićmnienachwilęsamegozFinlayem.
–Jaksięczujesz?–zapytałkuzyn.
–Jaksięczuję?–Mójgłosbrzmiałniemalhisterycznie.–Bojęsię,
itocholernie!Ajeżelijestktoś,ktochcemniewtowrobić…Ktoś
