Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
chcesz,możeszdoniejpóźniejzadzwonić.
–Takzrobię.Dzięki,Finlay.
–Podziękujeszmi,gdyjużgostamtądwyciągnę.Narazie,Kenzie.
Zakończyłpołączenieiodsunęłamkomórkęoducha.Nieruszyłam
sięjednakzmiejsca,stałamtamchwilęztąkuriozalnąmieszaniną
sprzecznychuczuć.Miłość,nadzieja,strachitroskakręciłysięniczym
wkotle,żadneznichniepozwalało,żebyinnewzięłogórę.Wciąż
czułamsię,jakbymmiałakoszmarnysen.TerazLyallpowinienmnie
obudzićipocałowaćnadzieńdobry.Alenictakiegonienastępowało.
Naekranietelewizorahasałyowieczkiijedynąosobą,któramnie
zagadnęła,byłmałychłopiec,któryzajrzałdośrodkaizapytał,czy
możeobejrzećbajkę.
–Jasne,wejdź–powiedziałam.–Tobardzofajnyodcinek.
Iwyszłam,próbującponownieskupićsięnazakupach.
–Kenzie,niezdążyłaśnamjeszczeopowiedziećoKorfu.–Susanna
postawiłamiskęzziemniakamiiuśmiechnęłasiędomnie.–Twójtata
wspominałwczoraj,żemieliścietamsporopracy.Udałocisięmimo
tochoćtrochęskorzystaćzwypoczynkunawyspie?
–Tak,trochętak.
Opuściłamwideleczfasolkąnatalerz.Próbowałamsięzmusić,żeby
cokolwiekprzełknąć,aleniezabardzomitowychodziło.Właściwie
dobrzesięzłożyło,żeprzyjaciółkatatyijejstarszysyn,Alex,przyszli
dziśdonasnakolację,bodziękitemumojarodzinaprzestałazwracać
namnieuwagę,choćpewniewszyscyjużzauważyli,żecośjest
zemnąniewporządku.SzczególnieWillawydawałasięterazdość
rozkojarzonaobecnościąAlexa,zktórympotroszeflirtowała,apo
troszesiękłóciła.
–Chybanawettrochębardziejniżtrochę,conie?–Mojasiostra
wyszczerzyłazębywuśmiechu.–PrzecieżpopłynęliściezLyallem
jachtemnasamotnąwyspę.
Noitylemiałamztego,żezdałamjejrelacjęzmoichostatnich
