Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
40
Częśćpierwsza:Mediatyzacjedoświadczeń
WpewnymmomenciedostrzegającharakterystycznąsylwetkęawataraDomi‑
nika.Jednakkiedypodchodzą,onodzywasięgłosemswojejmatki,informu‑
jącich,żeweszłanakontosynatylkopoto,abyimpowiedzieć,żejejsynnie
żyje.Późniejzaśdziękujeimzato,żeprzezwielednibylionidlaniegowspar‑
ciem.Użytkownicyflsalisamobójców”sąjednakświadomi,żeopróczprzyjaźni
zaoferowaliDominikowitakżedrogędośmierci.Dlategowczasie,kiedyjego
matkaprzemawia,widzimy,jakawataryznikajązekranu.Niemogącunieść
ciężaruwiny,siedzącyprzedkomputeremludziezapewnenerwowoklikają,
wyrywająwtyczkiodkomputerów,najbliższaprzyjaciółkazmarłegozaśzrzuca
całysprzętzbiurkaiwybiegazpokoju,zktóregoniewychodziłaodmiesięcy.
Dramatyzmwspomnianejscenymożejednakdotrzećjedyniedotych,któ‑
rychdoświadczenieukształtowanezostałoprzezżyciewprzestrzeniwirtual‑
nej.Nagłerozłączeniesięosoby,zktórąrozmawiamy,jestdoznaniemspecyficz‑
nymdlakontaktówwInternecie.Rozmowazwirtualnymznajomymobciążona
bywabowiemzawszezagrożeniemnagłegoucięciakontaktu,ajejdramaturgia
polegamiędzyinnyminatym,żenieznamypowodu,dlaktóregoznaszego
ekranuznikaawatarczyteżnicknaszegointerlokutora.Zerwaniekontaktujest
bowiemmomentalneipozostawianasczęstowcałkowitej,nieznośnejpustce.
Częstonieodbieramyżadnychwcześniejszychsygnałówdrugiejstrony,które
zapowiadałybychęćprzerwaniarozmowy,niemożemyteżnakłaniaćinterlo‑
kutoradopowrotudorozmowy,niewiemy,czysięjeszczeodezwie.Byćmoże
sięobraził,przestraszył,możesiećsięzawiesiłaalbojegokomputerwykasował
danekontaktoweimimoobustronnejchęcinigdyjużsięnieodnajdziemy.Poten‑
cjalniebezwzględnycharakterzerwaniawirtualnegokontaktustanowizatem
ojegodramaturgii.TenwłaśnieaspektkomunikacjizapośrednictwemSieci
zostałwykorzystanywjednejzfinałowychscenfilmuKomasy,kiedywtrakcie
monologumatkiDominikazekranuznikająkolejneawataryjegowirtualnych
przyjaciół.Mamywięcdoczynieniazprzywołaniemdoświadczeniaodbiorców,
którzyzaznaliżyciazinnymiwSieci.Tymzatem,corozstrzygaoefekciedra‑
maturgicznym,jestspecyficznedoświadczeniewspółczesnychużytkowników
Internetu.Otym,czyefekttenzadziała,nierozstrzygajednakjedyniespraw‑
niedziałającymechanizmfikcjifilmowej,opartynarozpoznaniurzeczywistości
jakoznajomej,alewcześniejszedoświadczenie,któremedioznawcyopisująjako
głębokąimersję.Niewystarczybyćzaznajomionymzmechanizmemkomuni‑
kacjisieciowej,aletrzebawiedzieć,cotoznaczybyćpochłoniętymprzezświat
internetowychkontaktóworazwspólnot.Trzebachoćrazzostaćprzeznie
wciągniętymflwcałości”
,zanurzyćsięwnichtak,abyimersjabyłanaprawdę
głęboka.Wbrewjednakujęciomopisowym,ogłębokościzanurzeniarozstrzyga
nietylkotechnologiawpostacinaprzykładwirtualnegohełmu,aleuznanie
dlawartościświatawirtualnego.Niechodzibowiemjedynieoto,czyświat
wirtualnyjestbardziejrealnyodrealnego,aleoto,czyjestdlanasprzestrze-
nią,wktórejrozgrywająsięsprawydlanasistotne.Tylkopodtakimwarun‑
