Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KarolinaiKarol
–JaktoniewracaszdoPolski?!–Karolrzadkosięunosił,właściwie
nierobiłtegonigdy,aletymrazempowtórzyłswojepytanieznutą
autentycznejirytacji.Karolinawyjechałanadwutygodniowyurlop
doToskaniizzamiaremtowarzyszeniaprzyjaciółce,którapostanowiła
zainwestowaćwnieruchomośćpodFlorencją.Zarazpojejpowrocie
mielikupićbiletynasamolot,żebyświętaspędzićzjegomatką.
OdburzliwegorozwoduzjegoojcemmieszkaławHiszpanii.
–Niewracamnarazie.ZostanęzMałgosiądonowegoroku.Karol
słuchał,nabierającpewności,żejegodziewczynapostradałazmysły.
–Alewiesz,żejesteśsędzią?Masztuzobowiązania?
–rozpaczliwiechwyciłsięjedynegoargumentu,któregoKarolinanie
mogłazlekceważyć.
–Niewspominałamci,alewystąpiłamprzedwyjazdemourlop
zdrowotny.Idostałamzgodęzministerstwa.
–Dlaczegominiepowiedziałaś?
–Wiedziałam,żebędzieszdramatyzował,acogorsza,zadzwonisz
doswojejmamy.Iobydwojemniezatupiecie.Ajapotrzebujęzostać
samazesobą,wreszciepomyśleć,czegochcę,aczegonie…
–Imusiszmyślećotymakuratprzedświętami?–Karolbyłcoraz
bardziejzły.
Nieuśmiechałamusięperspektywasamodzielnegostawieniaczoła
matce,którejmilionyzrozwodowejodprawyniepomogłyukoićbólu,
jakizadałjejmąż,zdradzającjązprzyjaciółkądomu,czylimatkąjego
dziewczyny.
–Anacotywłaściwiechorujesz?–zamierzałzapytaćztroską,ale
wyszłojakośbardziejdrwiąco.
–Mamdepresję–odpowiedziałabezogródekKarolina.–Inie
chcęwtymstaniepodejmowaćżadnychważnychdecyzji.Alewkońcu
będęzmuszonatozrobić,bomojeżycietojakiśponuryżart.
Karolporazkolejnypoczuł,żenierozumieKaroliny.Dlaczego
właśnieterazwywracawszystkodogórynogami?Gdyonzaczął
odnosićjakoartystaprawdziwesukcesy.Aichrodzinywreszciejakoś
odnalazłysiępoczasiedramichaosu,któregoniepowstydzilibysię
scenarzyścitureckiejtelenoweli.
–Karolina,mamanigdynawetniewspomniała,żezajejtragedię
odpowiadatwojamatka.Zawszetraktowałacięjakcórkę.Janiewiem,
jakmożeszjątakzawieść.Wiesz,jakkochaświętaBożego
Narodzenia.Todlaniejnajważniejszedniwroku.
Karolinaniestarałasięzaprzeczyć.Zmianaotoczenia,długie
