Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kojnabrytyjskaprowincja–przynajmniejdotądtakmu
sięzdawało.
Codorozbójników–cóż,bylioczywiściewszech-
obecni.Alejakirozbójnikozdrowychzmysłachwybrał-
bytennieprzyjaznykrajobraznamiejscenapaści?
Zrobiłto,coinstynktownierobiżołnierzstającyprzed
niespodziewanymwyzwaniem:wysunąłdoprzoduswoją
małątarczęipołożyłprawądłońnarękojeścimiecza.
Umysłpotrzebowałjednakwięcejczasuniżciało,byso-
biewszystkopoukładać.
–Akimtyjesteś?–odpowiedziałpytaniem,bardziej
zaciekawionyniżzdenerwowany.Wyzywającygłosznów
sięodezwał:
–Tonieważne.Jajestemusiebie,tynie,więctyodpo-
wiedznamojepytanie.
Głosbyłbardzogniewny–azarazembardzomłody.
Roześmiałsię.
–Nigdyniewidziałeśrzymskiegotrybuna?
–Głupijesteś–odpowiedziałgłos.–Jakmamrozpo-
znaćstopieńwojskowywtejmgle?
Przeciwnikmówiłdoskonałąłaciną,choćzwyraźnie
obcymakcentem.
Teraztrybunsięzdenerwował.
–TrybunKonstancjuszzDwudziestegoLegionumel-
dujesię–powiedziałzgryzącąironią.–Atykimdodia-
błajesteśigdziesięchowasz?
Rozdziałpierwszy·
13
