Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
stawaćprzedemnąnabaczność,wzbudziłamój
wewnętrznyopór.Wbrewwszelkimregułomiwojskowym
zwyczajompowiedziałam:„Jajednązkomendantek
placówekwrękęcałuję!”.Dostałomisięjakieśostre
słowo,ale–wbrewrozkazom–zwyczajówswoichnie
zmieniłam.
Potem,powojnie,losyzetknęłynasjeszczeraz.
Ciotkamieszkałarazemznajstarszymsynem,jegożoną
idziećmiwGdańsku-Wrzeszczu,ja–wSopocie.[...]
Kiedyw1948rokudowiedziałamsięojejśmierci,kiedy
byłamnajejpogrzebie,poczułam,żeumarłktoś,dokogo
byłamszczerzeprzywiązana,kogoceniłam–jako
człowiekawielkiegosercaicharakteru.
Warszawa,wrzesień1972
TeresazBzowskichKonarska
