Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘPTERESYKONARSKIEJ
O
MaksymilianowejKonarskiejdowiedziałamsięprzed
istnieniupamiętnikówJaninyzFuldów
bliskodwudziestulaty[wlatach50.].Byłotokilkalat
pojejśmierci.Pamiętnikitewypożyczyłmiwówczas
najmłodszyztrojgadzieciAutorki,AndrzejKonarski.
Przeczytałamwówczaszawartewwielugrubych
brulionach,systematycznieprowadzonedzienniki,
obejmująceokresod1892do1920roku,awięc28lat.
Pamiętnikitebyłydlamnieszczególnieinteresujące,
zarównozewzględunaosobęichautorki,którądarzyłam
zawszewielkimsentymentem,jakrównieżzewzględu
nalicznepowiązaniaichtreścizdziejamimojejrodziny.
Itechybawłaśnieaspektybrałamgłówniepoduwagę,
czytającporazpierwszyteobszernezapiski.
Wroku1971–wzwiązkuzodnalezieniemstarych
papierówrodzinnych,wśródktórychznalazłysię
wspomnieniamegoojca,powzięłamzamiar
kontynuowaniajegopracywzakresiehistoriimojej
rodziny–zaczęłamzbieraćwszelkiedostępne
mimateriały,wiążącesięzinteresującymmnie
tematem.Przypomniałamsobiewtedy,żedużyzasób
wiadomościtegorodzajuznajdujesięwpamiętnikach
ciotkiJaninyKonarskiejimogłybyoneznaczniewzbogacić
zebranyjużprzezemniemateriał.
Postanowiłamwięczwrócićsięzprośbą
dowłaścicielapamiętnikówopowtórneichudostępnienie.
Zanimudałosięmiznimskomunikować,zebrałamjuż
sporoinnych,związanychzzamierzonąpracą
dokumentów.Pamiętnikarstweminteresowałamsięjuż
oddawna;wmiaręgromadzeniamateriałówzwiązanych
zinteresującąmnietematyką–zainteresowanie
toprzerodziłosięwpasję,którejzaczęłampoświęcać
wszystkiewolnechwile.
