Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
próbowałauspokoićMing-yüeh,wyrywającjej
zakrwawionymateriał.
BladośćMing-hsinpoważniezmartwiłajednak
wszystkiesiostry.
–Lepiej,żebyśposzłaspaćwcześniej–doradziłyjej
za​troskane.
Alejakmiaładzisiajzasnąć?Kiedywszystkiecztery
leżałyjużwłóżku,smugaksiężycowegoświatłaprzecięła
ciemnośćpanującąwpokoju.Ming-hsinzaczęłasięjej
przypatrywać.Zazwyczajniezwracałazbytniejuwagi
natomiękkiesrebrneświatło,aleterazniemogła
pogodzićsięztym,żebędziemusiałajeopuścić.Ming-
yüeh,którależałaobokniej,jużspała.Ming-hsin
szturchnęłalekkosiostrę,żebyjąobudzić,apotem
poleciłajej,żebyzarzuciłacośnaramionaiwyszłaznią
napodwórko.Usiadłyrazemnabambusowejławce,
chłonącświatłoksiężyca.Całybólismutek,jakiMing-hsin
czułanamyśloopuszczeniudomu,zawarłsięwjednym
krótkimzdaniu:
–Teraztymusiszsięnimiwszystkimizająć.
3
TegolataMing-yüehbardzowyrosła–byłaterazszczupła
iwysoka,miałaładne,kształtneramionaiprosteplecy
orazdługie,zgrabnenogi.Jejciemna,opalonatwarz
ażbiłazdrowymblaskiem,achłopcyidziewczętawewsi
żartobliwieprzezywaliją„CzarnąPięknością”.
Okazałosię,żeMing-yüehznacznietrudniejbyło