Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
-Bywa,żedorośliignorująetaprozwojowy,naktórymobecnieznaj-
dujesiędzieckolubteżnadmiernieskupiająsięnawiekumetrykal-
nymdzieckaporównującjedorówieśników,cowefekciesprawia,że
ignorowaneindywidualnepotrzeby(iindywidualnyetaprozwo-
jowydziecka).
-Nadmierneskupienienawycinkurozwoju,np.narozwojuintelek-
tualnym(awmłodszymwiekunarozwojuruchowymlubrozwo-
jumowy).Wynikatozprzekonania,żetonajważniejszeobszary,
azainwestowaniewniepozwolidzieckuosiągnąćsukces.Wtakim
wypadkułatwomożnanzgubić”rozwójemocjonalny(wtympotrze-
zbudowaniazdzieckiemstabilnych,bezpiecznychwięzi)czyroz-
wójspołeczny.
Ignorowanieprowadzidonarastaniaobjawów.Dzieckoniemaszans
zintegrowaćtrudnych(wtymteżtraumatycznychzjegopunktuwidze-
nia,zpunktuwidzeniaciała)doświadczeń.Iniejestwstaniewyzdrowieć.
Chcemypodkreślić,żetraumyniedasięwychować,dzieckoztraumy
niewyrasta.Możeononosićwsobiebardzodługo.Możezniąnawet
wmiarędobrzefunkcjonować.Jednakniebędziefunkcjonowaćopty-
malnie,czylitak,jakbyjejniebyło,albojakbyzostałaonarozwiązana
izintegrowanazinnymidoświadczeniami.Niejesteśmywstaniezabrać
nikomujegoprzeszłości,alebędącuważnymnateraźniejszośćmożemy
przyczynićsiędopolepszenianaszegowspólnegontuiteraz”
,równo-
cześniedającczasfizjologiiiciałunauzdrowienie.
Przezksiążkęchcemypokazać,żetraumadzieckaniekoniecznie
jestciężaremniedoporuszenia.Chcemypokazać,żetenciężarmożna
podzielićsobienamałekawałeczkiidającczassobieidzieckumalut-
kimikroczkaminabieżącointegrowaćileczyćpojawiającesiętrauma-
tycznereakcje.Zkażdegodzieckawyrastakiedyśdorosły.Mamywięc
nadzieję,żenaszaksiążkabędziedlaWasdrogowskazem,kierunkiem
jakitrzebaobrać,abyaktywniewspieraćprewencjępowstawaniazabu-
rzeńposttraumatycznychizaburzeńdysocjacyjnychwprzyszłości.Ca-
łośćpracyskładasięztrzechrozdziałów.Wpierwszymprzedstawiamy,
jakiewybranezagrożeniaczyhająnadzieciwnaszymspołeczeństwie.
wśródnichtakie,którewiększośćludziznaiprzyjmujezapotencjalnie
traumatyzujące,teżtakie,którebywajączęstoignorowane,pomija-
8