Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WładysławaPilecka
InstytutPsychologii
UniwersytetJagielloński
Psychospołeczneaspektyprzewlekłejchoroby
somatycznejdziecka–perspektywaekologiczna
Przewlekłechorobysomatycznesąwewspółczesnychspołeczeństwach
zjawiskiempowszechnym.Cierpiąnaniezwłaszczaosobydorosłe,alecoraz
częściejdzieciimłodzież.Niektórzyepidemiolodzy(za:Tompson,Gu-
stafson,1996)przyjmują,żeosobydorosłesądotkniętewyraźniemniejszą
liczbąprzewlekłychchoróbsomatycznychniżdzieci,aleczęstotliwośćwy-
stępowaniatychchoróbjeststosunkowowysoka.Niektórespośródnich
(np.nadciśnienietętniczeczyniedokrwiennachorobaserca)–zewzględuna
bardzowysokiwskaźnikzachorowań–zyskałymianospołecznych.Zakres
przewlekłychchoróbsomatycznychwystępującychwpopulacjidzieciimło-
dzieżyjestszeroki,alewskaźnikiczęstotliwościniesązbytwysokie,niektóre
chorobypojawiająsięwręczrzadko.Statystykimedycznezostatnichdwóch
dekadprzekonująoszybkimwzrościewskaźnikówzapadalnościnaniektóre
przewlekłechorobysomatyczne.Najczęściejdostrzegasiętrzygrupyprzy-
czyntegozjawiska.
Popierwsze,postępwzakresiewczesnejdiagnozy,anastępnieleczenie
irehabilitacjapozwalająobecnieratowaćżyciewieludzieciom.Naprzykład
długośćżyciadziecizmukowiscydoząwzrosłaprawie2,5razawokresieostat-
nich25lat(z11latw1966rokudo23,4rokuw1993roku).W1960roku
zaledwie1%pacjentówzostrąbiałaczkąlimfoblastycznążyłokoło5latod
momentudiagnozy,aobecnie70%możeoczekiwaćtrwałejremisjichoroby.
